ตอนที่20
754 Words
“เงินที่เธอกับแม่ของเธอเอาไปจากพ่อฉันไง”
น้ำขิงกัดริมฝีปากแน่น เงินห้าล้านที่คุณลุงชัชวาลช่วยเหลือครอบครัวของเธอ ตอนนี้ลูกชายของคุณลุงกำลังจะทวงคืน
“เงินคุณลุง ไม่ใช่เงินของคุณ”
“ด้านดี”
“ด้านสิคะ ถ้าไม่ด้านพอไม่มายืนอยู่ตรงหน้าคุณหรอก”
“...”
“คุณลุงเต็มใจให้โดยที่ขิงกับแม่ไม่เคยร้องสักบาท แต่ถ้าคุณอยากได้คืนก็บอกกันสิคะ ไม่ใช่เอาขิงไปขายให้ใคร”
น้ำขิงน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ทั้งชีวิตที่เกิดมา วันนี้เป็นวันที่เธอเจ็บใจมากที่สุด แต่จอมทัพไม่ได้รู้สึกสงสารหรือเห็นใจ มีแต่จะเพิ่มความโกรธเพราะคำพูดของเธอที่พ่นออกมาแต่ละคำ มันทำให้จอมทัพอยากจะลั่นไกปืนออกไปอย่างที่เขาเคยทำกับคนที่เกลียด
“เพราะคนอย่างเธอไม่มีปัญญาหามาคืนฉันได้ไงล่ะ”
“ก็เลยใช้วิธีเลวๆ แบบนี้น่ะเหรอคะ!!”
“หุบปาก”
“...!!”
ปลายกระบอกปืนเย็นเฉียบปรี่เข้ามาแนบขมับน้ำขิงจนเธอแทบจะทรุดลงกับพื้น นัยน์ตาเปลวเพลิงจ้องมองหน้ากัน เธอจ้องเขากลับอย่างไม่ยอมแพ้แม้ว่าจอมทัพจะเตรียมลั่นไกมากแค่ไหน
“อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอด่าได้ตลอดไป”
“ฮึก”
“อยากตายเดี๋ยวจะสนองให้”
น้ำเสียงเยือกเย็นดังข้างใบหู ปลายกระบอกปืนกดแรงๆ บนขมับของน้ำขิงจนเธอหลับตาแน่น ร่างกายสั่นไปหมด ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจอมทัพจะเอาจริง เขาคงไม่ปล่อยให้เธอยืนด่าเขาฉอดๆ แบบนี้ แม้ว่าปืนจะอยู่ใกล้มากแค่ไหนแต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะยกมือขึ้นมาปัดมันออกหรือสู้กลับเพราะรู้ว่ายังไงก็สู้ไม่ได้ น้ำขิงหลับตาแน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมา เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของบางคนวิ่งเข้ามาเรื่อยๆ เป็นมะพร้าวนั่นเองที่รวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อเข้ามาห้ามสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
“ค...คุณจอมทัพคะ จ...ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ”
น้ำเสียงของมะพร้าวพูดติดอ่างพลางเหงื่อแตกพลั่กเพราะความหวาดกลัว ไม่มีใครไม่กลัวจอมทัพ และไม่มีใครสามารถห้ามอีกฝ่ายได้หากเขาอยากจะทำอะไร ทว่าเรื่องนี้คนใช้อย่างมะพร้าวก็ไม่สามารถยืนดูได้เฉยๆ และปล่อยให้คุณน้ำขิงถูกยิงตายไปต่อหน้าต่อตาหรอก มะพร้าวกลืนน้ำลายลงคอดังอึกเพราะสายตาคมตวัดมามองเธอทั้งที่ยังเอาปืนจ่อหน้าผากน้ำขิงอยู่ และฉับพลันปลายกระบอกปืนนั้นก็หันมาทางมะพร้าวก่อนสาวใช้ร่างท้วมจะยกมือไหว้อยู่ตรงอกและตัวสั่นเทิ่ม น้ำขิงเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งไปยืนบังพี่มะพร้าวของเธอทันที ถึงดวงตาจะแดงก่ำและมีน้ำตาไหลอยู่ตลอด ทว่าเธอไม่ยอมและจะไม่มีทางปล่อยให้คนตรงหน้าทำอะไรใครเด็ดขาด
“อย่านะคะ!”
“อยากตายกันทุกคนสินะ”
ริมฝีปากหยักพ่นคำพูดออกมาออกมาราวกับเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าสนุก น้ำขิงมองเห็นประกายเลือดเย็นในแววตาของเขา ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจที่สุดตั้งแต่เธอเคยเจอมา เขาเลวอย่างไร้ที่ติและปราจาคหัวใจ...เธอกางแขนออกปกป้องมะพร้าว แต่ตัวเองก็กลัวจนตัวสั่นไม่แพ้กัน น้ำขิงหายใจอย่างลำบากเพราะสายตาของเธอจ้องมองนิ้วชี้ข้างขวาของจอมทัพ เขากำลังจะกดลั่นไกปืน
“ขิงยอมก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวพูดออกมาในที่สุด จอมทัพเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยกับประโยคของอีกฝ่าย
“ยอม?”
“ขิงจะหาเงินมาคืนคุณให้ได้ ขิงขอเวลานะคะ”
เธอพูดในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดในตอนนี้ เพราะจอมทัพไม่พอใจที่เธอและแม่เอาเงินของพ่อเขามาใช้ฟรีๆ น้ำขิงคิดว่าทางนี้ดีที่สุด และในที่สุดจอมทัพก็ลดปืนลง ทว่าประโยคของมาเฟียหนุ่มทำให้เธอเข่าแทบทรุด
“ไปคืนไอ้เหมันต์ ไม่เกี่ยวกับฉัน”
“...”
“และก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก”
?⭐️
ปากดีเหลือเกินนะเราาาาา มีการไล่ให้ไปหาอิตาเหมันต์ด้วยนะ ระวังจะน้ำตาตกในทีหลังนะจ๊ะะ
เฬวให้สุดและหยุดที่…อิอิ
- Writer
