ตอนที่17
750 Words
‘เหมันต์ เดชราชันย์’
น...นั่นมันชื่อของ CEO บริษัทนี้ไม่ใช่เหรอ!!
ทำไมเธอจะไม่รู้เพราะน้ำขิงหาข้อมูลของที่นี่อย่างแน่นหนาก่อนมาสัมภาษณ์ เธอน่ะท่องชื่อของเจ้าของบริษัทได้ขึ้นใจ แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้มานั่งสัมภาษณ์กับเจ้าของบริษัทแบบนี้
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!
“ยังเด็กอยู่เลยหนิ”
มือหนาปิดแฟ้มเอกสารลงก่อนจะตวัดสายตามองใบหน้าที่ตื่นตระหนกของผู้หญิงตรงหน้าเขา เหมันต์หรี่สายตาลงก่อนจะยกมุมปากขึ้นเป็นการหลุดขำ เพราะท่าทางของคนตรงหน้าตอนนี้ช่างดูตลกซะเหลือเกิน
ทำหน้าอย่างกับเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น
“ทำตัวตามสบายเถอะ”
“คือว่า...”
“...”
“คุณเหมันต์จะสัมภาษณ์ขิงเองเลยเหรอคะ ขิงนึกว่า—”
“สัมภาษณ์?”
“ค่ะ”
น้ำขิงมองร่างสูงใหญ่ตรงหน้าที่กำลังหลุดยิ้มหัวเราะออกมาอีกครั้ง ทว่ารอยยิ้มของเขาดูน่ากลัวชอบกล มันทำให้ฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอชื้นเหงื่อไปหมด
“โดนหลอกมาสินะ”
“คุณหมายถึงอะไรคะ”
น้ำขิงไม่เข้าใจกับคำพูดของอีกฝ่าย เหมันต์เอนร่างกายพิงพนักเก้าอี้ตัวเอง ก่อนที่นัยน์ตาเรียบนิ่งของเขาจะแปรเปลี่ยนเป็นแววตาของสัตว์ป่า เขาจ้องมองเนื้อกายขาวของผู้หญิงตรงหน้าพลางรู้สึกถึงความพึงพอใจ ทว่ายังติดอยู่นิดหน่อยในเรื่องที่อีกฝ่ายทำท่าทางเหมือนถูกหลอกมา ‘ขาย’
เหมันต์ซื้ออีกฝ่ายมาด้วยเงินจำนวนห้าล้านบาทจากศัตรูทางธุรกิจ เมื่อสองวันก่อนเขาได้รับข้อเสนอจากจอมทัพ สมุทรเตโช ว่ามีสินค้าดีๆ มานำเสนอ และสินค้าที่ว่าคือคน เหมันต์คิดว่าตัวเองฟังผิด แม้จะรู้ว่าจอมทัพ สมุทรเตโช จะมีนิสัยที่โหดร้าย ป่าเถื่อน ไร้ความปราณีแค่ไหน แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเลวได้ถึงขั้นเอาคนมาขาย เดชราชันย์และสมุทรเตโชไม่เคยทำธุรกิจร่วมกัน อีกทั้งยังเป็นคู่แข่งทางการค้าที่ไล่บี้กันมาตลอดอีกด้วย แน่นอนว่าเหมันต์ก็ไม่ได้ประกอบธุรกิจสีขาวใสสะอาดเพียงอย่างเดียว ไส้ในขององค์กรเขาเต็มไปด้วยสีดำและมลทิน ใครๆ ต่างเรียกพวกเราว่ามาเฟีย เขาไม่เคยร่วมธุรกิจกับอีกฝ่าย นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่จอมทัพเลือกที่จะติดต่อมาและยื่นข้อเสนอนี้มาให้เพียงจำนวนเงินห้าล้านเท่านั้น ในทีแรกเหมันต์จะปฏิเสธ แต่เมื่อได้มาดูประวัติของผู้หญิงที่จอมทัพเอามาขายให้เขาอีกที ก็นับว่าน่าสนใจ
อายุเพียงยี่สิบสี่ปีและยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิต ข้อนี้มันจึงทำให้เหมันต์ตกปากรับคำและสั่งให้ลูกน้องคนสนิทโอนเงินให้สมุทรเตโชทันทีห้าล้านบาท และวันนี้สินค้าก็เดินทางมาหาแบบรวดเร็วทันใจ
สายตาพึงพอใจและเต็มไปด้วยความสนุกจ้องมองร่างกายของผู้หญิงตรงหน้าพลางนึกไปถึงไหนต่อไหน เหตุผลที่เหมันต์ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพราะสิ่งที่เขาชื่นชอบคือเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ร่างกำยำลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเอาสองมือจัดสูทเล็กน้อยก่อนจะเดินอ้อมไปหาน้ำขิงที่นั่งตัวแข็งทื่อ เหมันต์มองออกถึงความหวาดกลัวของเธอ เพราะดวงตากลมใสกำลังสั่นระริก ใบหน้าน่ารักนั่นค่อนข้างถูกใจชายหนุ่มเป็นอย่างดี เขาเดินมาหยุดตรงเก้าอี้ด้านข้างที่คนตัวเล็กนั่ง ก่อนร่างสูงจะโน้มตัวลงไปจนใบหน้าของเขาใกล้กัน น้ำขิงตกใจอย่างหนักและพยายามเบี่ยงหนีทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่ก็ถูกท่อนแขนแข็งแรงตรึงร่างของเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกหนีไปไหน ท่าทางจู่โจมประชิดแบบนี้ทำให้น้ำขิงเบิกตากว้างและแสดงสีหน้าไม่พอใจทันที เธอไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว และต้องการออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
“อ...ออกไปนะคะ คุณจะทำอะไร!”
“มีคนขายเธอให้ฉัน ห้าล้าน”
♡♡♡
และนี่คือการแกเผ็ดของอิพี่ค่ะ บักจอมทัพมันไม่ใช่พระเอกแต่เป็นตัวร้าย!!! และบักเหมันต์ก็คือตัวร้ายหมายเลขสอง สรุปเรื่องนี้ไม่มีพระเอก555555555555555
มาอัพแล้วคั้บ ฝากคอมเมนต์ดันๆให้เค้าด้วยน้าา จะรีบมาต่อให้เลยย♥︎
- Writer
