หลังจากวันนั้น หลินซีก็พักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาล จนอาการทุกอย่างเริ่มดีขึ้น สองวันถัดมา มู่จินเฟยที่พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกัน ก็เข้ามาเยี่ยมเธอ
“คุณหนูตง”
“คุณปลอดภัยดีใช่ไหม พวกมันถูกจับไปแล้วแบบนี้…”
“ขอบคุณนะคะ ถ้าวันนั้นไม่ได้คุณไปช่วย ฉันก็คงจะไม่รอด”
“พวกมันเป็นใครกัน ทำไมถึงได้ข่มขู่คุณแบบนั้น เหมือนพวกรีดทรัพย์เลยล่ะ”
มู่จินเฟยร้องไห้ และเริ่มตั้งสติเพื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เมื่อก่อนมันเคยเป็นพวกอันธพาล ที่แม่ของเธอเคยหยิบยืมเงิน แต่พอแม่ตาย จินเฟยก็ตัดสินใจนำเงินที่เหลือ ไปใช้หนี้พวกมันจนหมด แต่เพราะมันรู้ว่าเธออยู่คนเดียว จึงมักจะมารีดไถเงิน แต่ครั้งนี้เพราะยังไม่ได้ค่าตัดผ้า เธอจึงไม่มีจ่าย พวกมันเลยจะทำร้ายและปล้นของในร้าน ซึ่งเธอไม่ยอม
“สารเลว! นี่มู่จินเฟย คุณอย่ากลับไปอยู่ที่นั่นอีกเลยนะ ตรอกนั่นทั้งเล็กทั้งโทรม ไม่ต่างกับสลัม คุณเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวมันอันต
