ผลัวะ!
“ระวัง!”
มู่จินเฟยกรีดร้อง เมื่อผู้ชายอีกคนที่ถือไม้ หันมาฟาดหลินซี แต่เธอรับได้ทัน และถีบเขาไปอย่างแรงที่เป้ากางเกง เธอจับไม้ขึ้นมาได้ ก็รีบหันไปฟาดที่ศีรษะของอีกคนหนึ่งทันที
“นังแพศยามู่ นี่แกกล้าเรียกคนมาช่วยงั้นเหรอ เอาเงินมา!”
“อย่ายุ่งกับเธอนะ!”
ผลัวะ!
หลินซีฟาดไปที่ท้ายทอย ของคนที่จับมู่จินเฟยเอาไว้ และรีบวิ่งเข้าไปกั้นตัวเธอเอาไว้
“คุณ… มาทำไม”
“เงียบก่อน รอดแล้วค่อยว่ากันเถอะ”
“โอ้โหคุณหนูคนสวย ใจกล้าไม่เบาเลยนี่ ที่เข้ามาคนเดียว ไม่รู้เหรอว่าที่นี่ถิ่นใคร”
“ไม่ใช่ถิ่นพ่อแกก็แล้วกัน ทำอะไรนอกเหนือกฎหมาย พวกแกไม่กลัวหรือไง ขืนก้าวเข้ามาอีกทีละก็ ฉันจะ…”
“โอ้ว…ไม่ได้แรงดีอย่างเดียว แต่ยังปากดีด้วย นี่แม่หนู ที่นี่ฉันเป็นเจ้าถิ่น นังคนนี้ไม่จ่ายค่าคุ้มครองมาสองเดือนแล้ว ฉันเป็นคนดูแล ก็ต้องมาถามสักหน่อยสิ”
“ค่าคุ้มครองอะไร ก็แค่ไอ้พวกนักเลงรีดไถไม่ใช่หรือไง!”
“หึย
