ต่อให้ยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นดินไหวสิบริกเตอร์ก็คงไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสั่นสะเทือนรุนแรงได้เช่นนี้
“ว่าไงนะ?! เมียผมหายไป”
“เอ่อ... พวกเราตามหาทั่วแล้วค่ะแต่ไม่พบเลย...”
ทั้งพยาบาล เจ้าหน้าที่ทุกคนในห้องฉุกเฉินหน้าซีดเผือด เพราะตอนนี้ริชาร์ด คาร์ตันผู้เป็นน้องชายของเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้คือดีแลน คาร์ตันกำลังพิโรธอย่างรุนแรง
“แล้วพวกคุณ... ปล่อยเมียผมหายไปได้ยังไง ผมสั่งแล้วไม่ใช่หรือ!”
“คือพวกเรา...”
“รอชชี่... ใจเย็นๆ คนพวกนี้ทำงานอยู่ คนป่วยเยอะ จึงดูแลเมียของนายได้ไม่ทั่วถึง พี่ขอโทษแทนคนของพี่ด้วย”
ดีแลนตบบ่าน้องชายที่กำลังยืนกำมือแน่น
“พี่ดีนครับ แต่เมียของผมหายไปทั้งคนนะครับ”
“พี่เข้าใจความรู้สึกของนายดี... รออีกสักห้านาทีสิ เผื่อยามจะตามหาเธอเจอ พี่ว่าเธอคงไม่ไปไหนไกลจากที่นี่หรอก หรือบางทีอาจจะเดินเล่นอยู่ในโรงพยาบาลก็ได้นะ”
ดีแลนปลอบใจน้องชาย เขาอุตส่าห์รีบตามน้องชายลง
