ใจดวงนี้มีคุณเป็นเจ้าของ

ตอนที่ 1.1 ขายบริการ

โรงแรมบีบียูเป็นโรงแรมระดับสามดาวที่อยู่ติดกับห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ราคามีตั้งแต่หลักร้อยปลายๆ จนถึงหลักพัน

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสองครั้งด้วยมือเล็กของผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเข้ม สีที่ทำให้เจ้าตัวไม่มั่นใจนักแต่ใส่ตามคำแนะนำของเพื่อน แล้วเสียงนั้นก็เงียบไปแต่กลับพบอีกเสียงหนึ่งดังก้องอยู่ในอก และเธอรู้สึกราวกับว่ามันจะดังอยู่ท่ามกลางความเงียบที่เกิดขึ้นตอนนี้

หัวใจดวงเล็กเต้นเร็วขึ้นเป็นสองเท่าจากปกติ ลำคอของเธอแห้งผากเมื่อรับรู้ถึงการขยับที่ลูกบิดประตูห้องหมายเลขห้าหกห้าของโรงแรมระดับสามดาวที่เป็นครั้งแรกของการมาเยือน

“ขออนุญาตนะคะ” เธอเอ่ยอย่างมีมารยาทเมื่อคนที่มาถึงก่อนแล้วปลดล็อกประตูให้

เรียวขาสวยก้าวเข้าไปสู่ห้องนั้นอย่างสั่นเทา ไม่ยอมหันไปมองผู้ชายที่เรียกว่า ‘ลูกค้า’ เพราะยังไม่มีความกล้าพอ แต่หางตาของเธอรับรู้ได้ว่าเขาเป็นคนรูปร่างดี สูงมากทีเดียว อาจจะสูงกว่าเธอหลายสิบเซนติเมตรเลยก็ว่าได้ เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่ติดกับผนังอีกฝั่ง

ชายหนุ่มนั่งมองทุกการขยับเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างพิจารณา คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ทำให้เขาต้องขยับคิ้วหนาเป็นปื้นนั้นเข้าหากันเล็กน้อยเพราะท่าทีของเธอดูแปลกจนรู้สึกได้

คนอะไรถอดรองเท้าเกือบห้านาทีแล้ว จนเขาอยากเดินไปดูให้รู้แล้วรู้รอดว่ามีกาวติดที่ฝ่าเท้าเธอหรือเปล่า

“ฉันมีเวลาชั่วโมงเดียว ถูกไหม” แต่ที่รู้สึกได้คือกูกำลังถูกถ่วงเวลา

“ออ คะ ค่ะ”

หญิงสาวหันมาแล้ว นั่นทำให้เขาต้องขยับมุมปากยิ้มอีกครั้งด้วยความคิดที่ว่า ‘ตรงปก’

เธอคนนี้เป็นคนสวยก็ว่าใช่จะเรียกว่าน่ารักก็ถูก สิ่งที่สะดุดตาเขามากที่สุดคงเป็นดวงตากลมโตที่มีขนตาเรียงเป็นแพโดยไม่ต้องเสริมเติมแต่ง ดูก็รู้ว่ามันเป็นธรรมชาติ

เธอไม่ถึงกับเป็นคนผอมบางแต่มีไขมันตามส่วนที่ควรมี ความโค้งเว้าบนร่างกายทำให้อีกคนลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัว

ใบหน้าสีขาวนวลนั้นถูกแต่งแต้มมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่เขากลับรู้สึกได้ว่าเธอน่ามองมากทีเดียว ค่าตัวหมื่นเดียวนี้ถือว่าคุ้มค่าแต่ต้องรอดูผลงานอีกที

“ฉันทำอะไรได้บ้างล่ะ”

เขาเอ่ยปากถามให้รู้แล้วรู้รอดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงเงียบ นั่นอาจเป็นเพราะเธอรับงานครั้งแรกอย่างที่เพื่อนสนิทบอกหากเขารอให้เจ้าตัวพูดก่อนคงเสียเวลาเปล่า ดุเผินๆ ก็น่าจะเป็นคนพูดน้อย

“คุณเตรียมถุงมาแล้วใช่ไหมคะ คือว่า” เธอเอ่ยแล้วลอบกลืนน้ำลายไปทีหนึ่ง ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อเพราะตอนนี้หัวใจเต้นแรงอย่างกับคนเป็นโรคที่มีความผิดปกติเกี่ยวกับหัวใจ

ผู้ชายตรงหน้าเธอนี้หล่อมาก จัดอยู่ในระดับที่เรียกว่าดาราหรือนายแบบได้เลยแต่เธอมั่นใจว่าไม่เคยเห็นเขาผ่านสื่อมาก่อน ไม่คิดเลยว่า ‘ลูกค้ารายแรก’ จะดีได้ขนาดนี้ไม่เหมือนอย่างคำบอกเล่าของเพื่อนที่ชักชวนเธอมา

แต่ถึงอย่างไรเธอก็กลัวอยู่ดี

“ฉันพกมาอยู่แล้ว”

หญิงสาวพยักหน้าแล้ววางกระเป๋าสะพายใบเล็กลงบนโต๊ะข้างโซฟาด้วยมือที่สั่นเทาจนอีกฝ่ายเห็นแล้วยังแอบขำในลำคอ

“น้ำเดียวนะคะ ไม่สด ไม่อม ไม่จูบ”

เธอจำบทนี้มาจากเพื่อนแล้วและศึกษามาดีพอสมควรแล้วว่ามันต้องทำอย่างไรบ้าง นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกของการ ‘ขายตัว’ แต่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องสูญเสียสิ่งที่เคยนึกหวงแหนกับผู้ชายทุกคนด้วย

“ใส่ได้อย่างเดียวแล้วฉันจะมีอารมณ์เหรอพูดบ้าๆ ราคาก็แพงนะ ทำไมถึงแพงได้ขนาดนี้” เวธัสแกล้งทำเป็นท้วง

“หนูยังซิงอยู่ค่ะ”

คำตอบของเธอทำให้เขาหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้ สมัยนี้ใครเขาสนใจเรื่องนั้นกันอีก แถมผู้หญิงหลายคนก็รู้จักทำศัลยกรรมให้เหมือนสาวแรกรุ่นจนผู้ชายมองไม่ออก แต่เขาไม่ถือสาหาความ ถ้าเธอคนนี้อยากขยับราคาค่าตัวให้แพงขึ้นโดยการดูแลตัวเอง

แกล้งเชื่อว่ายังซิงอย่างเจ้าตัวบอกก็ได้

“เธอก็เลยขายความซิงในราคาหมื่นเดียว”

หญิงสาวปิดปากเงียบ หัวใจลุ้นระทึกอยู่ทุกวินาทีว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ครั้งแรกของการทำงานนี้เธอไม่ได้กลัวว่าลูกค้าจะไม่ประทับใจแต่กลัวเสียใจต่างหาก

อริสราสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่แล้วขยับตัวเข้าใกล้ชายหนุ่ม เขาดูดีมากจนเธอรู้สึกประหม่า แถมยังตัวสูงใหญ่ราวกับจะจับเธอเหวี่ยงลงกับพื้นด้วยมือเพียงข้างเดียวได้

“คุณเป็นคนที่นี่หรือต่างจังหวัดคะ” เธอถามเพราะรู้สึกได้ถึงความอันตรายในตัวเขา ที่ถามว่าเธอขายความบริสุทธิ์ในราคาแค่นั้นเขาต้องการอะไรกันแน่

ไม่เชื่อหรือดูถูกกัน

บางสิ่งบางอย่างที่สื่อผ่านออกมาจากนัยน์ตาคมเข้มคู่นั้นมันทำให้เธอรู้สึกอยู่ไม่สุข

“ฉันเป็นคนต่างจังหวัด” เขาบอกแค่นั้นเพราะไม่ใช่เรื่องสำคัญที่จะบอกรายละเอียดอื่นกับเธอ

อริสราชวนคุยตามคำแนะนำของเพื่อนสมัยประถมที่เคยเล่าเมื่อหลายวันก่อน ทว่า พอลงสนามจริงเธอกลับรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่อย่างเหลือเกิน รู้สึกว่าตัวเองแข็งทื่ออย่างกับหิน

งานนี้ไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียงแต่ต้องรู้ข้อมูลลูกค้าด้วยเพราะถ้าเป็นคนใกล้ตัวเกินไปพวกเธอจะไม่รับงานเหตุผลก็เพื่อความปลอดภัยและความสบายใจในอนาคต

“งั้นเชิญคุณอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูจะรอข้างนอกค่ะ”

ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยสายตาของเขาจับจ้องไปที่มืออันสั่นเทาของเธอ ทีแรกเขาคิดว่าเธอโกหกเรื่องประสบการณ์แต่พิจารณาดูแล้วคงใช่อย่างที่เพื่อนว่าไว้เกินครึ่ง เขาเริ่มอยากรู้ว่าเธอมีเหตุผลอะไรถึงมาทำงานนี้

“ร้อนเงินหรือเปล่า”

“คะ”

“อาบน้ำเพิ่มเท่าไร”

แนน เพื่อนที่ชักชวนมาบอกเอาไว้แล้วว่าลูกค้ามักจะมีนอกเหนือจากที่คุยต้องทำตามข้อตกลงให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้เสียผลประโยชน์ต้องสังเกตดูลูกค้าให้ดี ผู้ชายบางคนจะเอานั่นเอานี่สุดท้ายไม่ยอมจ่ายตามที่ตกลงกันไว้

อริสราเริ่มกลัวมือที่สั่นอยู่แล้วกลับยิ่งสั่นขึ้นไปอีกเมื่อเขายิงคำถามและยื่นข้อเสนอมาให้ถึงแม้อีกใจก็อยากได้เงินเพิ่มแต่สิ่งที่เธอต้องเจอมันอาจจะน่ากลัวจนนึกภาพไม่ออกเหนือสิ่งอื่นใดคือความอับอายที่เธอมี

“พอดีหนูมีธุระต่อค่ะ เอาไว้…”

“แล้วไป”

เขาไม่เรื่องมากอย่างที่เธอนึกกลัว ชายหนุ่มตัดบทแล้วก็ขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟา

เขารู้ดีว่าผู้หญิงเหล่านี้ส่วนใหญ่รักสะอาด เป็นปกติที่ลูกค้าอย่างเขาต้องชำระล้างร่างกายก่อนขึ้นสังเวียน เวธัสเดินเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้เธออยู่ด้านนอกรอ