His Sweet Obsession

Chapter 8 | HIS HOME

Tahimik ang buong araw ko sa eskuwelahan. Walang Ryder na nanggulo sa akin maliban sa pangungutyang hindi ko na pinatulan. Pasok at labas sa isang tenga iyon ang nakasanayan ko nang gawin. Manhid na akong maging tampulan ng kanilang katatawanan. ‘Subalit bakit kapag si Ryder patuloy pa rin akong nasasaktan?’

I was walking peacefully out of the school until he showed up.Tough luck, na-corner na naman ako ni Ryder habang papalabas ako ng aming paaralan.

‘Darn it! He cornered me again.’ I muttered as I stood still in front of him, frightened.

"Escaping from me again, kitten?"

"Tatakas? Sa’yo?"Nagpakawala ako nang nakakainsultong halakhak habang titig na titig ito sa akin. "Bakit naman kita tatakasan?

May usapan ba tayo? Wala akong pasok sa hapon kaya uuwi na ako. Tumabi ka. Haharang-harang ka sa daraanan ko.”

Subalit hindi natinag si Ryder sa inipon kung katapangan at katarayan sa harap niya. Padaskol nitong hinila ang braso ko papunta sa kaniyang sasakyan.

“Bitawan mo ako!”

“I’m driving you home. Pasok!” Utos na naman nito sa akin.

“Ryder, puwede ba? Tigil-tigilan mo ang pagaktong nobyo ko.”

“You are mine, Coraleen. Gagawin ko kung ano’ng gusto kong gawin sa’yo.”

Nang nag-pumiglas ako. Bigla na lamang ako nitong binuhat at sapilitang pinaupo sa kaniyang sasakyan. He locked the door while walking towards the driver seat. Wala na naman akong nagawa. Habang binabaybay namin ang daan. Hindi ito lumiko sa kalsada kung nasaan ang bahay ko. Dumirediretso ito hanggang makarating kami sa isang napakalaking bahay sa pagitan ng Freya at Brentwood Creek. Malapit na iyon sa boundary ng Freya at Fischers town. Pamilyar sa akin ang mansyon kung saan tumigil ang sasakyan ni Ryder. Hindi nagtagal bumukas ang awtomatikong tarangkahan.

Hindi nga ako nagkamali. Ito ang mansyong nilinis ko bago ako tinanggal sa trabaho ni Stacey. Ito rin dapat ang bahay na lilinisan ko ngayon. Nasanay na akong tumanggap ng under-table cash-paid maid cleaning services sa tuwing wala akong pasok sa hapon. Kadalasan dalawang araw sa isang linggo ang trabaho ko bilang isang housekeeper.

Katorse anyos ako ng nagsimulang magtrabaho sa Stacey Maid Services, per hour housekeeping ang legal na trabaho ko.

Nang tumuntong ako ng labing-limang taong gulang. Nilansing ko ang aking ina upang mapirmihan ang dokumento upang makapagtrabaho ako ng legal. Kailangan ng work permit para sa katulad ko na underage pa. Sinadya kong kumuha ng mga advance classes sa aking junior year upang magkaroon ako ng sapat na oras na magtrabaho sa huling taon ko sa haiskul.

Nagiipon ako para makaalis na sa Freya. Balak kong sa syudad mag-aral ng kolehiyo. I only need to complete ten credits to graduate. Apat ang natirang kong klase sa senior year at dalawang advanced college electives. Laking pasalamat ko sa Maykapal na hindi ko makakasalamuha si Ryder ng buong maghapon sa eskuwelahan.

Nauna siyang lumabas ng kaniyang sasakyan matapos ay hinila ako nito palabas at sapilitang sinama sa loob ng mansyon.

“Bakit mo ba ako dito dinala?”

“Didn’t I tell you I’m driving you home, kitten? Well, this is home. Our home.”

‘Our home.’ Nakakaba ang mga binibatawang mga kataga ni Ryder. Pakiramdam ko hindi na ako makakatakas pang muli sa malupit niyang mga kamay.Imbis na magpumiglas sasakyan ko na lamang ang gusto niya. Kailangan kong malaman ang pakay niya sa akin. Ni hindi ko mahulaan kung ano’ng tumatakbo sa kaniyang isipan.

“Ba-bahay mo ang mansyong ito?”

“Why? Hindi mo alam dito ako nakatira? You have been cleaning my house for over a year now, Coraleen. Hindi mo alam na bahay ko ‘to?”

Mag-iisang taon ko nang nililinis ang bahay na ‘to. Ang sabi ni Stacey gusto raw ng may ari ng bahay na panatilihing nasa ayos ang bahay. It needs to be cleaned up in perfection dahil babalik na raw ang mga pamilya nito roon. Nawalan ako ng trabaho sa pagbabalik ng may ari ng mansyon dahil kumuha na ito ng stay in na kasambahay. Iyon ang araw kung saan nakita ko si Ryder sa ice cream shop.

Maaring hindi pa nakita ni Chanice na pakalat-kalat si Ryder sa nayon ng Freya dahil kababalik lamang nito from her month-long Asian tour. Marahil ibinalita ni Rachelle sa kaniya. Wala namang huling balita sa best friend ko. Parati itong updated sa latest na kaganapan sa buong paaralan. Maliban kay Ryder na alam ko nang nakabalik na siya.

“Hindi ko alam na bahay mo pala ito.”

“You have done an excellent job in keeping the place in order, kitten.”

“Ikaw ba ang kumuha sa akin para maglinis dito?”

Ngumiwi ito, and then, he raised his eyebrows,“maybe I did, or maybe I did not. What do you think, Coraleen?”

Hindi ko siya sinagot. Namangha ako sa bagong ornamento na nakasabit sa dingding. Maraming paintings at may family portrait na nakasabit na sa empty wall dalawang linggo na ang nakalilipas.

“Ano’ng gagawin natin dito?”

“Follow me!”

“Ryder, uuwi na ako.”

I stood still sa paanan ng hagdanan. Natakot ako na baka ikulong niya ako sa isa mga kuwarto roon. ‘Paano kung hindi niya na ako ihatid sa bahay?’

“Coraleen! I said follow me,” galit na galit na naman ito sa akin. Namumula na ang tungki ng kaniyang ilong maging aking kaniyang tainga.

“Walang tao rito. I live alone in this house. Even if you scream, no one will hear you.”

“Mag-isa ka lang sa bahay na ‘to?”

“Yes.”

Ibig sabihin nagsinungaling si Stacey sa akin ng sabihin nitong hindi na ako maglilinis pa sa mansyon dahil may stay in na kasambahay na. And then she called me earlier that I get the job back. Nawala si Ryder sa paaralan kanina. May ugnayan kaya sila ni Stacey?

“Are you going to move your ass, or need I carry you?”

“Ano ba kasing gagawin natin, Ryder?”

“Nothing that you wouldn’t like.”

“Ryder, pakiusap. Ihatid mo na ko ako sa bahay.”

“Hush, baby. I’ll make sure you would want more kitten once I — “

Hindi niya tinuloy ang sasabihin niya instead he drags me with him. Pumasok kami sa kaniyang silid. Iyong ang silid na bukod tanging hindi ko maaring galawin sa buong mansyon. It was locked all the time while the others were open. The wall is painted grey with a black and white accent. Kulay tsokalate ang lahat na kagamitan mula tokador hanggang sa sofa at estante. Mayro’ng malaking television sa tapat ng kaniyang kama at compact size refrigerator malapit sa study table. Kapansin-pansin ang makakapal na kurtina na nakatabing sa mga bintana. Makulimlim ang ilaw sa buong kuwarto. Ramdam ko ang kalungkutan sa loob ng silid ni Ryder. Iyong paninindigan ka ng balahibo sa oras na makaapak ka sa sakaniyang silid.

Habang nakatanga akong minamasdan ang bawat sulok ng kaniyang silid. Bigla nitong nilock ang pintuan matapos ay kinaladkad ako sa kaniyang higaan.Nagpumiglas ako sa kaniya. Subalit nakagapos na ang buong katawan ko sa maskuladong braso niya.

I am not wearing a hoodie today. Suot ko ang aking school uniform— a midthigh checkered skirt and a ruffled white long sleeves blouse. Nakaleggings akong itim na pinatungan ko ng mahabang medyas na puti at gamit ko ang aking itim na snickers shoes instead of black pumps shoes.

Hinaplos nito ang aking buhok. Kapagdaka’y katulad noong una ay pinalupot ang kaniyang kamao at bigla hinila ang isang kumpol na hibla ng aking buhok. Naiyak ako sa sobrang sakit. My tears cascaded from my eyes uncontrollably.

“Ryder, nasasaktan ako.”

“I love seeing you in pain, Coraleen.”

“Ano bang kasalanan ko sa’yo? If I ever insulted, you or offended you. I’m sorry.”

“Why do you always act like you are the victim? Hindi ka pa rin pala nagbago. You are still that frightened kitten, I know.”

“Ryder, please. Let me go.”

“Didn’t I tell you to wait for me, but you tried to escape again?”

“I-I’m sorry. Paki-usap bitawan mo na ako.”

“Nuh-uh, I haven’t done anything yet, kitten. Are you ready to be punished?”