21
ชิริน
"เราคุยกันเข้าใจแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมต้องหนีด้วย"เขาถามเสียงเบาลงเมื่อเข้ามาในห้องสองคน
"...."ฉันยังไม่ตอบ ฉันไม่ได้ตั้งใจหนีออกมาแบบนี้หรอกแต่ฉันแค่จะสั่งสอนไอ้คนไม่รักดีที่ทำฉันเสียใจร้องไห้ เขาจะได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ของตายจะหนีเขาไปตอนไหนก็ได้ อย่าทิ้งๆขว้างๆฉันเหมือนเดิมอีก!
สวบ
"คิดถึง อย่าหนีมาแบบนี้อีกนะ ฉันจะเป็นบ้าตาย"เขาดึงฉันเข้าไปกอด ซุกหน้ากับซอกคอฉัน
"ตายไปเลย!"ฉันพูดออกไปด้วยอารมณ์โกรธ ยังไม่หายโกรธเขาดีเท่าไหร่
"ริน"เขาเงยหน้าขึ้นจากซอกคอ สบตาเรียกชื่อฉันเสียงเบา ในด้วงตาคมที่เคยมีแต่ความเฉยชานั้นสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด
"ก็นายทำให้ฉันเสียใจ"ฉันบอกหน้างอ ไม่สบตากับคนตัวสูงที่จ้องมอง
"ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ จะให้ทำไงถึงจะหายโกรธ"เขาเชยคางฉันขึ้นสบตา เอามือลูบไล้แก้มฉันไปมา
"ห้ามดุห้ามว่า ต้องตามใจทุกอย่างด้วย"ฉันยกมือขึ้นกอดอก
"ได้สิได้ทุกอย่าง ฟอดดด"เขาตกลงทันที
