คำสารภาพรักชัดๆ จากริมฝีปากบางเฉียบที่เคยพรมจูบไปทั่วทุกซอกทุกมุมของกายสาวทำให้หัวใจของหล่อนเต้นระรัว แม้จะเห็นการ์ดใบเล็กนั่นแล้ว แต่การได้ฟังจากปากของเขาอีกครั้ง มันก็ยิ่งย้ำชัดเจนว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป
“คิดว่าแค่ดอกไม้กับคำสารภาพรักจะทำให้ฉันให้อภัยคุณได้หรือไง ฉันเกลียดคุณ เกลียดมาก” ญานิดายังทำใจแข็ง มองผู้ชายที่มีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดเขม็ง
“ถึงเธอจะเกลียดฉันมากมายแค่ไหน แต่ฉัน...”
เขาหยุดพูดแค่นั้น มือใหญ่เอื้อมไปหยิบการ์ดใบเล็กๆ ที่ติดกับดอกกุหลาบแดงที่ตนเป็นคนทำมันขึ้นมาเองกับมือขึ้นมาชูให้กับสาวน้อยตรงหน้าอ่าน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น มั่นคง จนน้ำตาของญานิดาที่แห้งเหือดไปแล้วไหลซึมออกมาอีกครั้ง
“รักเธอ”
ลูเซียสพูดเสียงต่ำ ขณะกระชับอ้อมแขนแน่น ญานิดาพยายามดิ้นหนี พยายามจะใจแข็ง แต่หัวใจกระด้างของคนตัวโตที่เต้นอยู่ใต้ฝ่ามือมันบดบังทุกสิ่ง ดวงใจทั้งดวงกำลังยอมศิโรราบให
