“ดีใจที่ฉันมา หรือดีใจที่ชนะพวกมัน?” เซย์ถามคนตรงหน้า สายตาของเขาอ่อนลงทุกครั้งที่มองหน้าเธอ และเปลี่ยนไปทุกครั้งที่ปรายสายตามองไอ้พวกนั้นที่เป็นเพื่อนเขาเอง
“ดีใจที่นายมาไง”
“แล้วถ้าไม่มาจะโกรธไหม”
“ความพยายามของนายมันน้อยขนาดนั้น?”
“ถาม อยากรู้ว่าจะรู้สึกยังไงมากกว่า”
“ที่จริงหายโกรธแล้ว ที่จริงมันก็น้อยใจนิดหน่อย แต่ฉันรู้ใจตัวเองว่าฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่ซันนานแล้ว และคนที่ทำให้ฉันหมดรักเขา เลิกเจ็บ เลิกเสียใจ มันก็เป็นเพราะนาย”
“แล้วทำไมเธอไม่เคยแสดงความรู้สึกออกมาเลย ตอนที่ฉันบอกเธอว่าจะแต่งงาน ทั้งที่เธอก็เข้าใจว่าฉันจะแต่งกับคนอื่น”
“ฉันทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ มีสิทธิ์อะไรอ่ะ”
“ลองนึกดีๆ ก่อนจี ตอนที่เรายังเป็นเพื่อนแต่ความสัมพันธ์มันมากกว่าคำว่าเพื่อน ตอนที่เธอวุ่นวายกับร่างกายของฉัน เรียกร้องเล็กๆ น้อยๆ ฉันเคยขัดเธอไหม เคยด่า เคยว่า เคยถอนหายใจใส่เธอหรือเปล่า” คนถู
