‘เจอกันที่ร้านหมูกระทะนะทุกคน กูเลี้ยง’
เซย์คว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงพร้อมกับถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนหน้านี้วกเข้าไปดูข้อความบนแอปพลิเคชั่นหนึ่ง ได้ยินเสียงการแจ้งเตือนเลยคิดว่าจีน่าตอบกลับ แต่ความจริงแล้วข้อความของเขามันยังหนักขวาอยู่เหมือนเดิม
“กลับไปอาบน้ำไหมมึง แล้วออกมาเจอทุกคนด้วย เมียกูอยากให้ชวนทุกคนไปกินด้วยกัน มึงรู้ใช่ไหมว่าจีก็ไป”
“กูไม่มีตัวตนในสายตาเขาอยู่แล้วไหม ไปหรือไม่ไป เอาจริงๆ มีค่าเท่ากันเลย”
“น้อยใจเก่งสัส แค่นี้หยุดพยายามแล้ว?”
“แค่ไม่อยากทำให้เขารำคาญ” เซย์ตอบก่อนจะเบือนหน้าหนี ไม่ใช่ว่าไม่อยากเข้าใกล้ แต่พอเห็นว่าจีจงใจเว้นระยะห่างใจมันก็เจ็บ แทบไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว
“ผู้หญิงก็แบบนี้แหละมึง จำเรื่องของกูได้ไหม ตอนนั้นกูก็โดนหนักจะตาย คิดว่าต้องเสียของขวัญไปแล้วแน่ๆ แต่สุดท้ายเขาก็ให้โอกาสกู มึงเชื่อเหมือนกูไหมเซย์ การคบกับคนที่ใช่ อยู่กับคนที่เรารักและเขาก็รัก
