‘ให้ไปรับแล้วไปมอ.พร้อมกันไหม’
‘กินอะไรหรือยัง’
‘ลืมอะไรหรือมีอะไรที่ต้องใช้ไหมเดี๋ยวเอาไปให้’
‘วันนี้ไปพร้อมฉลามใช่ไหม’
‘คืนนี้กลับมานอนที่ห้องไหมจะได้กลับพร้อมกัน’
“ไอ้เหี้ย! ทำไมสภาพเป็นแบบนี้วะ มึงไม่ได้นอน?” ลีโอถามคนที่มาช้าที่สุดในกลุ่ม ทว่าคนถูกถามที่มองข้อความในขณะที่เขาเป็นฝ่ายส่งและมีการเปิดอ่าน ทว่ากลับถูกเมินเสมือนข้อความนี้มันไม่ได้สำคัญ
ตั้งแต่วันที่จีน่าขอเว้นระยะห่าง ข้อความในแชตก็หนักไปที่ข้างขวาแค่ด้านเดียว จีอ่าน แต่ไม่ตอบกลับ หรือเขาจะเป็นคนไม่สำคัญไปแล้วในชีวิตเธอ
“แดกข้าวบ้างไหมวะ หน้าดูเครียดจัด หรือไม่ได้ปล่อยน้ำ” ทั้งที่ก็คุยกันแค่นั้น แต่คนที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง
สภาพเซย์ดูแปลกตาจริง ไม่สดชื่น คิ้วเหมือนคนเครียด อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะเธอ
“สรุปยังไม่เคลียร์กัน?” องศามองเพื่อนทั้งสองคนสลับกัน คนหนึ่งก็ยังสวย เรตติ้งดีเหมือนเดิม ลึ
