กรงรักเมียคนพาล

ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงัดยามค่ำคืน ดรัณภพ อนันต์สุทธิรัตน์ นั่งมองแก้วใบใสราคาแพงที่บรรจุของเหลวสีอำพันในมือ ใบหน้าหล่อคมคร้ามแสนเย็นชาประดับด้วยริ้วเส้นผมสีดำ แสงไฟที่ลอดผ่านหน้าต่างกระทบสันจมูกโด่งยิ่งเสริมให้ชายหนุ่มดูสมบูรณ์แบบดุจรูปปั้นที่ถูกบรรจงแกะสลัก เขาเหวี่ยงวนแก้วเบา ๆ ก่อนยกขึ้นมากระดกดื่มช้า ๆ ความร้อนผ่าวเคลื่อนผ่านลำคอหากแต่มันคงไม่ร้อนเท่าไฟโทสะของเขาในตอนนี้ กึก เขาวางมันลงบนโต๊ะกระจก ก่อนจะบรรจงเคลื่อนมืออีกข้างที่คีบบุหรี่ซึ่งกำลังมอดไหม้เข้ามาที่ริมฝีปากหยัก สูดกลิ่นไอของมันไปพร้อม ๆ กับความคิดในหัวที่กำลังครุ่นคิด ควันสีขาวลอยฟุ้งออกไปดั่งไอหมอกที่รายล้อมรอบตัวมัจจุราช สายตาคมกริบสีดำยังคงนิ่งสงบ หากแต่ในใจกลับรู้สึกโกรธกรุ่น "บัดซบ" ถ้อยคำสบถแผ่วเบาแต่บ่งบอกความรู้สึกของเขาได้ไม่น้อย แม้ท่าทียังคงเรียบเฉยแต่ดรัณภพกำลังเคืองขุ่นใจจนอยากจะฆ่าใครสักคนก็ว่าได้ เขาไม่ชอบการถูกบงการหรือบีบบังคับ ชีวิตนี้ของเขามีเพียงตนเองเท่านั้นที่ขีดเส้นลิขิตทางเดินได้ ทว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้น... เมื่อบิดาบังเกิดเกล้าเพียงคนเดียวกำลังยื่นข้อเสนอที่น่าชิงชังให้ 'แต่งงานกับหนูมินตราซะ แล้วฉันจะยกหุ้นและตำแหน่งรองประธานให้แก' ตำแหน่งนั้นควรเป็นของเขาตั้งแต่เริ่มแรกโดยไม่มีข้อแม้สิ เขาทำผลงานอย่างมากในฐานะลูกหลานคนสำคัญของตระกูลอนันต์สุทธิรัตน์ เป็นหลานชายคนโตของตระกูลที่น่าภาคภูมิใจและทำกำไรให้บริษัทได้มากมาย เมื่อปู่ของเขาสิ้นบุญ ประจักษ์บิดาของเขาก็ขึ้นเป็นประธานของ AnanSR Group ส่วนตำแหน่งรองประธานนั้น... ใคร ๆ ก็รู้ว่าตำแหน่งนั้นต้องเป็นดรัณภพที่ได้ขึ้นไปครองและอนาคตเขาก็จะก้าวขึ้นเป็นประธานของ AnanSR คนต่อไปในท้ายสุด แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น! พ่อของเขากำลังยื่นข้อเสนอบ้า ๆ ให้ลูกชายอย่างเขา ไม่สิ...ต้องบอกว่ามันคือการบีบคั้นเสียมากกว่า ข้อเสนอที่ว่าคือการให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง หากไม่แต่งกับเธอ เขาก็ไม่มีสิทธิ์ได้นั่งบนเก้าอี้รองประธาน แต่มันจะถูกยกให้ไอ้ธามซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาแทน เมื่อคาดคั้นถามหาเหตุผล บิดาของเขาบอกเพียงแค่ว่าด้วยพันธสัญญาบางอย่าง จำต้องรับผิดชอบและดูแลผู้หญิงคนนั้น... ไร้สาระ! ดรัณภพขบกรามกรอด ชีวิตนี้ของเขา...ในเรื่องงานเขาเต็มที่และยอมทุ่มเทให้มัน ความมีอำนาจและรุ่งโรจน์สำคัญเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนเรื่องผู้หญิง...เขายังรักสนุก การถูกผูกมัดไม่ใช่สิ่งที่เขาปรารถนา ชายหนุ่มเกลียดการแต่งงานครองรัก มองคำว่าครอบครัวคือความจอมปลอมด้วยซ้ำ ชีวิตของเขามีเพียงผลประโยชน์เท่านั้นที่สำคัญและเป็นของจริง แต่ตอนนี้ทางเลือกของเขามีไม่มาก หนึ่ง...คือแต่งงานกับเธอคนนั้นและนั่งในตำแหน่งที่เขาควรจะได้ สอง...ปฏิเสธการแต่งงานนี้และสูญเสียผลประโยชน์ที่เขาอุตส่าห์พยายามมาทั้งชีวิต แม้จะรังเกียจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เกลียดการถูกบีบให้แต่งกับผู้หญิงที่เขาไม่อยากรู้จักด้วยซ้ำ แต่ดรัณภพไม่ใช่คนโง่ที่เอาอารมณ์นำทาง เขาใช้สมองและยึดผลประโยชน์เป็นที่ตั้ง นั่นแน่นอนว่าเขาเลือก...ข้อหนึ่ง! "หึ! อยากให้แต่งก็แต่งสิ" ดรัณภพแค่นหัวเราะแต่แววตาไร้ความภิรมย์โดยสิ้นเชิง ในเมื่อมันไม่ได้มีความรักชอบแต่แรก เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาจะไม่ลืมกอบโกยผลประโยชน์เช่นกัน ทั้งในเรื่องงานและราคะ ความอิสระที่เขาต้องแลกไป เขาจะทวงมันคืนจากตัวต้นเหตุอย่างสาสม ในสายตาคนอื่น...ผู้หญิงคนนั้นจะแต่งเข้ามาในฐานะภรรยา แต่เขาจะทำให้เธอกลายเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่าคนหนึ่งบนเตียงเท่านั้น ก็เอาสิ อยากแต่งก็แต่ง แต่หลังแต่ง...ทนให้ไหวแล้วกัน!