มินตราคิดว่าอีกด้านหนึ่งของดรัณภพคือเด็กเอาแต่ใจโดยแท้ เขาอยากได้อะไรก็ต้องได้ อยากทำอะไรก็ต้องได้ทำ อย่างกับว่าตัวเองเป็นปีศาจที่เสกทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ
ซึ่งแน่นอนว่าเขาก็ทำได้จริง ๆ นั่นแหละ
"เราจะพักกันที่นี่" เจ้าของเสียงทุ้มยกมือขึ้นเสยผมลวก ๆ ท่ามกลางแสงแดดยามบ่าย คนสองคนยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูติดริมทะเลของระยอง
ก่อนหน้านี้เขายังสะสางงานที่บริษัทอีกเล็กน้อย ก่อนจะแจ้งบางอย่างกับเลขาส่วนตัว หลังจากนั้นก็พาเธอขึ้นเครื่องส่วนตัวบินตรงมาที่ระยอง โดยมีรถหรูจอดรออยู่และขับมาส่งถึงหน้าโรงแรมแห่งนี้
เดิมทีคิดว่าเขาจะพักที่ที่ใกล้กับสถานที่เปิดตัวโครงการ แต่ทำไมถึงมาโผล่ใกล้กับทะเลได้ก็ไม่รู้
"ทำไมเราถึงรีบมานักล่ะคะ" มินตราพูดขณะเดินเคียงข้างเขาเข้าไปในโถงรับรอง งานก็จัดอีกสองวันไม่ใช่พรุ่งนี้เสียหน่อย
"คิดว่าไงล่ะ"
"คุณภพคงไม่ได้จะมาเที่ยวหรอกนะคะ"
เธอคิดว่าคนที่เอาจริงเอาจังกับเรื่อง
