เวลาผ่านไปไวเหมือนลมพัด อีกเพียงสัปดาห์ก็ใกล้ครบหนึ่งเดือน
รถไฟขบวนยาวแล่นมาจอดเทียบยังจุดนัดพบฝั่งชายแดนซึ่งมีโกดังร้างมากมายให้พวกโจรอาศัย เนื่องจากสมัยก่อนมีการก่อสงครามซึ่งยังมีข้าวของเครื่องใช้เหลืออยู่
ตัวเล็กถูกมัดมือโดยมีไทลากเดินไปตามทาง หัวใจเต้นระส่ำอีกครั้งเพราะดวงตาก็ถูกผ้ามัดปิดเอาไว้
ก้นน้อยหย่อนนั่งลงบนเก้าอี้ สักพักก็มีแสงวูบวาบลอดผ่านผ้าสีดำลาย
พึ่บ
กระทั่งผ้าผูกตาถูกกระชากออกไป รอบกายมีแต่ชายฉกรรจ์สูงใหญ่ถืออาวุธครบมือ ตรงหน้ามีกล้องคล้ายกับจะถ่ายทอดสดออกทางโทรทัศน์
'หวัดดีสาวน้อย'
น้ำเสียงชายวัยกลางคนเอ่ยทัก แม้วาวาจะไม่สนใจเกี่ยวกับงานธุรกิจของพ่อแต่ก็เคยเห็นหน้าค่าตาผู้ชายคนนี้อยู่บ้าง
เขาเป็นคู่แข่งตัวฉกาจ อีกทั้งมีสมบัติและอำนาจมากมายพอๆ กับตระกูลของเธอ
"เปิดจอได้เลย"
"จะทำอะไรคะ?!"
ตัวเล็กถามสงสัยสักพักเขาก็อ้อมมายืนด้านหลังโดยถือมีดจ่อลำคอ ขาของวาวา
