บรื้นนน
เสียงรถหุ้มเกราะขับออกไป ผู้เป็นนายใหญ่เอ่ยสั่งลูกน้องให้จัดการส่วนที่เหลือ
ชายฉกรรจ์ล่ำบึก นำพลาสติกชุบน้ำมันห่มห่อร่างของตัวเล็กที่นั่งอยู่ในยางวงล้อ
ฮื้ออออ ฮึก
เสียงสะอื้นลอดผ่านผ้าปิดปากออกมา ดวงตาพร่าน้ำใส วันสุดท้ายของชีวิตที่ไม่เหลือใคร เป็นเรื่องน่าเศร้าหดหู่สิ้นหวัง
เปลวไฟสว่างจ้า สัญชาตญาณดิ้นพล่านคล้ายทรมาน สิ่งที่โดนกระทำช่างเกิดมนุษย์มนา
ตุ๊บ
ผวะ
ทันทีก็มีเสียงต่อสู้ดังแทรก มีดพกสั้นเชือดเฉือนลำคอของเหล่าชายฉกรรจ์ วินเหมือนกำลังคุ้มคลั่ง เขาใช้พละกำลังที่มีจัดการคนของพ่อ
พึ่บ
ผ้าห่มผืนหนาชุบน้ำปกคลุมยุติไฟที่แผดเผา เขารีบนำตัวเล็กออกมาอย่างเร่งรีบ ทว่า..
ปัง!!
มีคนหนึ่งที่ใบหน้าอาบเลือดยิงปืนหนึ่งนัดขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณให้กับกองกำลังที่กำลังขับรถออกไป ไม่นานได้ทราบถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
"เชี่ยยยย" แน่นอนว่าพ่อที่เพิ่งออกไปคงได้รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติ วินหั
