เคว้ยง!
"อยู่กับมันได้ไง! หนูไปเรียนแต่พี่ไปเอากับมันใช่ไหม" เสียงโวยวายของวาวาดังพลางถูกเขาลากกระชากเข้าห้อง "ปล่อยนะ"
"หยุด!!!!" วินตะคอกจนตัวเล็กสะดุ้ง
"ฮึกกก~"
"ถึงแม้ว่าฉันกับนุ่นจะเคยมีอะไรกันแต่ไม่ได้แปลว่าตอนนี้มันจะเป็นแบบนั้น"
"จะไปรู้เหรอ มันออกมาจากห้องพี่"
"ก็แค่เอาขนมมาให้"
สายตาวินตวัดไปยังโต๊ะมุมห้อง ขณะเดียวกันวาวาก็มองตามเห็นขนมวางอยู่ในจาน
"เลิกนิสัยเอาแต่ใจสักทีจะได้ไหม" บางทีวินก็คิดว่าทำไมวาวาถึงไม่ยอมโตสักที
"หนูก็เป็นของหนูแบบนี้ตั้งนานแล้ว"
"คำว่าเป็นแบบนี้..แปลว่าเธอจะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงเลยใช่ไหม"
"พะ พี่ ฮึกกก"
สุดท้ายทั้งสองคนก็หยุดสนทนาเนื่องจากรถของผู้เป็นพ่อแล่นเข้ามาจึงทำให้วินรีบสั่งมาว่าออกจากห้องไป
เขาเครียดหลายอย่างทั้งเรื่องลูกในท้องของนุ่น และ วาวาที่เหมือนตอนนี้กำลังสับสน วินเดินไปยังตลาดมืดตามหาอาวุธเพื่อผ่อนปรนอารมณ์หงุดหงิด
กระทั่งเข้
