เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
วาวาคลอดลูกแฝดสุดแสนน่ารัก แต่วันนี้มีงานเกี่ยวกับราชการในต่างแดนจึงต้องฝากพี่เลี้ยงไว้ที่บ้าน สองสามีภรรยาเหมารถไฟเพื่อออกเดินทาง
แกก
ปืนสีดำด้านจ่อที่ท้ายทอยของเธอ
"อย่าขยับ..มีหัวใจเท่าไหร่ส่งมาให้หมด!!"
"มีพันดวง"
"โอ๊ยยย แม่คนหลายใจ ฮ่าๆ"
วินแกล้งเล่นเขารีบเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม "ปืนไม่มีกระสุนหรอกเอาไว้ขู่เมียเฉยๆ"
แกก
"แต่อันนี้มี ปั๊ง!"
"เชี่ยยย"
เดี๋ยวนี้เริ่มแสบซน วาวาถือปืนพร้อมกับเล็งมาที่ศีรษะยิงออกกลายเป็นควันโขมง
"เล่นอะไรเนี่ยตกใจหมด" วินบ่น "เดี๋ยวนี้ร้ายกาจนักนะ"
"มีผัวแบบพี่ก็ต้องระวังตัวหน่อยแหละ"
"ทำไม? กลัวโดนลักพาตัวหรือกลัวโดนลักพาใจ"
"พาใจไม่เท่าไหร่แต่ลักพาตัวเนี่ยโคตรจะฮาร์ดคอ!!"
ทั้งคู่เหมือนได้วนกลับมายังบรรยากาศเก่าๆ ภายในรถไฟ ที่แล่นไปบนราง รอบด้านมีแต่ป่าไม้เต็มไปด้วยภูเขา
"ทำไมเราไม่นั่งเครื่องบินไปคะ" ว
