หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ เพราะดึกแบบนี้มันก็คงจะเห็นแต่ความมืด
“มันจะเห็นอะไรล่ะคะ”
“เห็นสิครับ นะไปดูวิวทะเลกัน”
“งั้นก็คุณพีร์ก็ออกไปก่อนสิคะ ผิงจะได้ลุก”
“ผมอยากอุ้มผิงไปมากกว่า เอาขารัดเอวผมไว้นะ”
“ว๊าย คุณพีร์”
พิจิการ้องเสียงหลง สองมือคล้องไปบนลำคอ สองขาเกี่ยวเอวเขาแน่น เมื่อชายหนุ่มยกเธอขึ้นทั้งที่ร่างกายของทั้งสองยังคนประสานกันอย่างลึกซึ้ง แล้วเขาก็สอดประสานเธออีกครั้งอย่างหนักหน่วงจนเสียงครางดังระงมขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณพีร์ ผิงไม่ไหว แบบนี้มันเสียวเกินไปแล้ว”
“ก็ผมอยากให้คุณเสียวนี่ครับ เกาะดีๆ นะ”
เขาจับสะโพกผ่ายดึงห่างกายก่อนจะดึงเข้าหาตัวขณะที่สะโพกของเขากระแทกเข้าลึก
“ดีไหมผิง คุณตัวเบามาก ต่อให้ผมอุ้มคุณแบบนี้ทั้งคืนผมก็ไม่ไหวนะ”
“แต่ผิงไม่ไหวค่ะ...”
พีราวัชรหัวเราะในลำคอก่อนจะกระแทกกระทั้นอย่างหนักส่งเธอให้สุขสมอีกครั้ง เสียงลมหายใจและเสียงกระเส่าที่ข้างหูทำ
