เมื่อเห็นพิจิกายืนนิ่ง พีราวัชรก็ยิ้มก่อนจะกด ริมฝีปากร้อนลงบนต้นคอระหง จูบเบาๆ ขบเม้มผิวนุ่มฝากรอยคริสมาร์กสีแดงระเรื่อ
ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ฝ่ามือร้อนขยับเข้า กอบกุมปทุมคู่งามที่เต่งตึงเต็มมือใหญ่ขย้ำอย่างเพลินมือ จมูกและปากซุกไซ้ไปตามผิวเนียนละเอียดจนคนที่ยืนอยู่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“คุณพีร์...” เสียงหวานขาดหายเมื่อเขารั้งใบหน้าสวยให้หันมาแล้วประกบจูบอย่างดูดดื่ม เร่าร้อนเนิ่นนานเสียจนเธอแทบขาดใจ
“ขอได้ไหม”
“ผิงยังเจ็บอยู่”
“ผมจะทำเบาที่สุดนะ ได้โปรดเถอะผิง ผมต้องการคุณจริงๆ นะ”
“ครั้งเดียวนะคะ”
พีราวัชรไม่ตอบเพราะไม่รู้ว่าตนเองจะทำได้อย่างที่เธอขอหรือไม่เพราะเรือนร่างและกลิ่นกายของเธอมันช่างยั่วยวนจนเขาแทบคุมตัวเองไม่อยู่
ชายหนุ่มอุ้มพิจิกาไปยังห้องนอน วางเธอลงอย่างทะนุถนอม มือใหญ่ถอดชุดนอนและชั้นในทั้งบนล่างของเธอออกอย่างเร็ว
“ผิง คุณสวยมาก”
“อย่าจ้องแบบนั้นสิ
