"........."
เหมือนกับว่าศรีษะถูกของหนักกดทับไว้จนเเทบยกไม่ขึ้น เธอตัวชาสมองหนักอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคำพูดรุนแรงประโคมสาดเข้าใส่หน้าเธอจังๆ
แววตาของคนตรงหน้าดูเดือดดาลราวกับโกรธแค้นคนพวกนั้นมากมาย ต่างจากเธอที่ดวงตาสั่นไหว ความรู้สึกจุกเเน่นหน้าอกเข้าเล่นงานจนเธอหายใจติดขัด
"เฮ้อ~~"
เมื่อเห็นว่ายิ้มน้ำตาคลอคล้ายกับจะร้องไห้ มือเล็กที่บีบแน่นจนเหงื่อซึม เขารับรู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้ในใจของยิ้มนั้นสับสนและเสียใจไม่น้อย
เขาไม่อยากทำลายความรู้สึกเธอ แต่จะปล่อยให้เธอกลายเป็นคนโง่ โดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
"ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ แต่ยิ้มต้องรู้เรื่องนี้จริงๆ "
"........" ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ ยิ้มขยับตัวนั่งหันไปยังถนนเบื้องหน้า โดยไม่พูดจา ไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาเลยสักนิด เอาแต่นิ่ง แล้วก็นิ่ง จนกระทั่ง...
.
.
.
"ถ้าวันนี้หาเมียกูไม่เจอ กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด!!"
ชายหนุ่มร่างหนา
