รัก(ใหม่)ใช่เธอ (ล่ารักฉบับไบรท์)

"หมาไม่เเดก ถุย!!!" "มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ! ไม่อร่อยก็บอกยิ้มดีๆ สิ" "ถ้ามันไม่อร่อยเฉยๆ กูก็ไม่ว่าหรอก แต่นี่อะไร รสชาติห่วยยิ่งกว่าอะไรดี มึงลองเอาไปให้หมากินดิ มันจะกระเดือกลงให้มึงป่ะ?" "ทำไมต้องขึ้นมึงขึ้นกูด้วยห๊ะ! ยิ้มก็ทำแบบนี้ทุกวัน" หญิงสาวสวมผ้ากันเปื้อน เนื้อตัวเปรอะเลอะเพราะเจ้าหล่อนตั้งใจทำงานบ้านและอาหารแสนอร่อยให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่า "แฟน" ได้ทาน แต่สิ่งที่เขาเเสดงออกมากลับทำให้ใบหน้าที่มีคราบเหงื่อท่วมอยู่แล้ว ตอนนี้หยดน้ำใสๆ ตั้งท่าจะไหลเเข่งกับเหงื่อ "ก็เพราะมึงทำทุกวันไง กูเลยไม่อยากกิน" "จะไปไหน กลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง ฮึก!" คนที่ถูกต่อว่าอย่างไร้เหตุผลจนน้ำตาคลอ ซ้ำตอนนี้เธอยังต้องฉุดกระชากชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่มองเพียงเเวบเดียวก็ทำให้สาวๆ ตาค้าง และยังพ่วงด้วยตำแหน่งเดือนคณะนิเทศศาสตร์ เขาคือ "กันต์" แฟนเจ้าของร่างเล็กที่กำลังดึงตัวเขาไว้แน่นไม่ปล่อยอย่างเช่นตอนนี้ มันยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับเจ้าตัวเป็นอย่างมาก "คุยส้นตีนอะไร มึงปล่อยกูดิ กูรำคาญ!" คนตัวสูงพยายามแกะมือที่เกาะเขาเเน่นเป็นกาวตราช้าง ให้หลุดออกอย่างนึกรำคาญ เขาทั้งบีบทั้งแกะโดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บมากน้อยแค่ไหน "ฮึก โอ้ย! ยิ้มเจ็บ ฮือๆ ๆ" "เรื่องของมึง!" "กันต์จะไปไหน?" หญิงสาวที่ร้องไห้กุมมือตนเองไว้เพราะความเจ็บปวดที่ชายผู้เป็นแฟนกระทำ แม้เขาจะหยาบคายกับเธอมากแค่ไหน เธอก็ยังคงพูดจาดีกับเขาเสมอ เพราะเธอรักผู้ชายตรงหน้ามาก ตลอดระยะเวลา 4 ปี ที่คบกันมาเธอคอยดูเเลและเป็นฝ่ายยอมเขามาตลอด เพราะนี่คือรักแรกที่เธอเฝ้าฝัน...? "ไปให้ไกลจากมึงไง น่าเบื่อ" "แล้วมึงไม่ต้องตามกูมานะ ไม่งั้นเจอดีแน่" …… "มาแล้วเหรอวะไอ้กันต์" เสียงทักทายจากลุ่มเพื่อนสนิทสามถึงสี่คนที่นั่งรอให้หนุ่มหล่อผู้มาใหม่เข้าสู่สนามเเข่ง " อือ " กันต์ตอบอย่างเซ็งๆ ก่อนที่จะเตรียมตัวเปลี่ยนชุดเพื่อลงแข่งรถ วัดความเร็วกับคู่เเข่งที่นัดกันไว้ ซึ่งเขายังไม่เคยเห็นหน้าสักครั้ง ช่วงนี้กันต์จะติดเที่ยว และการเเข่งรถเป็นพิเศษ เขาเป็นพวกประเภทชอบความท้าทาย อยากลองสิ่งใหม่ๆ ไม่ชอบอะไรที่ซ้ำซากจำเจ "ทะเลาะกับยิ้มมาเหรอ?" เพื่อนที่คาดว่าจะสนิทกับกันต์มากที่สุด เรียนด้วยกันตั้งแต่สมัยมัธยมอย่าง "นิก" ผู้ที่รู้เรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างยิ้มและกันต์เป็นอย่างดี จึงเอ่ยถามขึ้น "อืม น่าเบื่อ" "แต่ก่อนมึงก็ไม่เห็นรำคาญยิ้มมันขนาดนั้นนี่ เดี๋ยวนี้อย่าบอกนะว่ามึงมีสาวใหม่?" นิกเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน เขารู้นิสัยเพื่อนดี และเห็นทุกการเปลี่ยนแปลงของทั้งสองคน ไม่สิ...คนที่เปลี่ยนน่าจะมีแค่เพื่อนสุดหล่อเจ้าเสน่ห์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา ส่วนคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยคือยิ้ม ทั้งสองคบกันตั้งแต่สมัย ม.6 แต่เพียงแค่เเอบคบกันลับๆ มีเพียงแค่ครอบครัวทั้งสองฝ่าย และเขาเท่านั้นที่รู้ อีกทั้งกันต์เป็นคนหน้าตาดี มีคนเข้าหาอยู่ตลอด และชอบหลงตัวเอง รักสนุก ไม่ยอมเปิดตัวยิ้มแบบจริงๆ จังๆ ส่วนแฟนสาวคนนั้น ใช่ว่าเธอไม่สวยหรือน่าเกลียดจนไม่กล้าเข้าใกล้ ยิ้มเป็นคนที่สวยมากคนหนึ่ง แถมน่ารักนิสัยดี ร่าเริงอีกต่างหาก เสียดายที่ต้องมาจมปลักอยู่กับผู้ชายที่ไม่เอาไหนแบบนี้... "ก็ไม่เชิง" "แสดงว่ามึงมีจริง ไอ้เหี้ยกันต์นี่มันคนที่สามของเดือนเลยนะเว้ย!" "กูก็เรื่อยๆ ไม่จริงจังอยู่แล้วนี่" "แต่มึงมีแฟนเเล้วนะ ยิ้มจับได้ไม่ตายห่ากันพอดี" "แบบมันน่ะเหรอ จะทำอะไรกูได้วะ อย่างมากก็ร้องไห้กอดขากู ไม่ยอมให้กูทิ้งอยู่ดี ฮ่ะๆ " เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ แถมยังหัวเราะราวกลับว่ามันเป็นเรื่องน่าขบขัน ซึ่งคนฟังขำไม่ออกด้วยน่ะสิ... "มึงอย่ามั่นใจขนาดนั้น ผู้หญิงตอนรักมันก็หน้ามืดตามัวกันทั้งนั้น แต่ถ้าวันไหนหมดรักล่ะมึงเอ้ย! กูกลัวแม้แต่ชื่อมึงเขาก็ไม่อยากได้ยิน" "พอๆ เลิกพูดถึงมันเถอะ กูรำคาญจะเเย่ คนที่จะลงแข่งกับกูมันมายัง" "มานานแล้ว เตรียมพร้อมเเล้วด้วย" "แล้วถ้าชนะ?" กันต์เอ่ยถามคำถามเดิมทุกครั้ง หากรางวัลของผู้ชนะที่ได้เป็นเงินเหมือนปกติเขาก็คงจะเอาไปเที่ยวสังสรรค์อย่างเคย แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่ "คนชนะขออะไรก็ได้" "มาแปลกว่ะ" "แต่ก็ช่างมันเหอะ กูไม่เคยแแพ้อยู่แล้ว"