ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าบ้านเจ้าแมวส้มตัวอ้วนกลมก็เดินเข้ามาคลอเคลียที่ขาผม ส่งเสียงออดอ้อนในลำคอ ตอนแรกก็คิดว่าน้องมันคิดถึงผมเลยเข้ามาหา แต่เหมือนว่าไอ้วาจะคิดไปเองเก่งเหลือเกิน เพราะชาส้มมันก็เข้าไปอ้อนพี่ชาร์เหมือนกัน
สมแล้วที่เป็นแมวไอ้วา
ผมมุ่ยหน้าเพราะถูกชาส้มมันขัดอารมณ์หวาน หลุบตามองพี่ชาร์ที่ย่อตัวลงไปนั่งลูบชาส้มแล้วย่นปลายจมูกใส่คนที่ยักคิ้วกวนประสาท
“ชาส้มมาหาพี่มา” ผมยู่ริมฝีปากแล้วเดินเข้าไปเด็ดแมวอ้วนมาอุ้มเอาไว้
“งอนกูแม้กระทั่งแมวเหรอวะ” พี่ชาร์เดินเข้ามายีหัวผม ส่งเสียงมันเขี้ยวในลำคอ ก่อนจะชะเง้อหน้ามองเข้าไปในครัวที่แม่กำลังวุ่นอยู่ข้างในพอดี
“ชาส้มมันแมวผมนี่” ว่าแล้วผมก็พองแก้มแล้วมองค้อนใส่อีกฝ่าย
“แต่วันนั้นมึงก็เป็นแมวของกูนะ”
“ไอ้หน้าหลาม”
คนตัวสูงกว่าโยกหลบฝ่ามือผมที่ง้างขึ้นเหนือหัว แต่พอผมเห็นพี่มันเหลือบสายตาเข้าไปในครัว หมัดที่ง้างค้างกลางอากาศก็ถูกลดลงเ
