นางอุ่นมองด้วยความสงสัยในพฤติกรรมของภูวดล เพราะปกติภูวดลจะคอยแต่แซะฟ้ารดา แต่วันนี้เขากลับทำท่าทางเหมือนกำลังเอาใจฟ้ารดาอยู่
เมื่อฟ้ารดาและนางอุ่นได้ตั้งโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว ภูวดลก็เข้ามากอดฟ้ารดาจากด้านหลัง ฟ้ารดาขัดขืนด้วยความเขินอาย นางอุ่นก็มองด้วยความตกใจและยิ้มกับความน่ารักของทั้งคู่
" ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ " ฟ้ารดาหันมาดุภูวดล แต่ภูวดลก็ไม่ได้สนใจ เขากลับยิ้มยียวนให้ฟ้ารดา
แม่เลี้ยงขวัญใจเดินลงมาเธอรู้สึกมีความสุขกับภาพที่เห็น แต่ก็อดหมั่นไส้เจ้าลูกชายของเธอไม่ได้ รายนี้ชอบทำอะไรประเจิดประเจ้อเสียจริง
" รุ่มร่ามเสียจริงตาภู " แม่เลี้ยงขวัญใจแขวะเบาๆ
" เปล่าซะหน่อยครับแม่ แค่กอดเมียเขาไม่ได้เรียกว่ารุ่มร่ามหรอกครับ " ภูวดลกล่าวสวนออกไปก่อนจะปล่อยฟ้ารดาให้เป็นอิสระ
" ทีแต่ก่อนแขวะน้องอยู่ตลอด ที่อย่างงี้มาทำเป็นกอด " แม่เลี้ยงขวัญใจยังคงแซะภูวดลไม่ปล่อย
" โถ่ แม่ครับเวลาเปลี่ย
