EP 3 คลั่งรักให้ตาย!
810 Words
ความใกล้ชิดสร้างความผูกพัน ไทเทขอผู้เป็นพ่อส่งเสียเลี้ยงดูยาหยีให้เรียนหนังสือ พร้อมกับมอบที่พักอาศัย ไม่ต้องทนอยู่ในสภาพแวดล้อมในสลัม แต่ถึงเธอจะชวนแม่มาอยู่ด้วยก็ถูกปฏิเสธ เนื่องจากเป็นภรรยาไม่อาจละทิ้งสามีที่ลำบากตรากตรำมาด้วยกัน
หลังจากยาหยีเรียนจบมัธยมปลาย ก็ได้เข้าเรียนสถาบันเดียวกับไทเท ถึงแม้เขาจะเสนอซื้อคอนโดหรูให้ แต่เธอไม่อาจรับไว้เนื่องจากเกรงใจ จึงขออยู่หอพักธรรมดา
#กลับมายังปัจจุบัน
จากวันนั้นจนถึงวันนี้..เขาแสนดีดูแลทุกอย่าง จนทำให้เธอลุ่มหลงมัวเมา รักเขาหัวปักหัวปำ จนยาวนานเกือบสามปี
วันศุกร์
คอนโดมิเนียมหรูกลางเมือง
เนื่องจากวันนี้ไม่มีเรียน ยาหยีจึงเดินทางมาหาไทเท ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ เธอมีชุดเสื้อผ้าไว้ในตู้ของเขาด้วยซ้ำ เพราะบางคืนก็มานอนค้าง
"เสื้อคู่?" ไทเทจ้องมองสิ่งที่ตัวเล็กยื่นให้
"ใส่หน่อยสิคะ หนูจะถ่ายรูปเก็บไว้"
"ไปซื้อมาจากไหนเนี่ย"
"ก็หาตามเพจทั่วไปเลยค่ะ"
"พี่ว่า..."
"ใส่ให้หน่อยนะคะ นะ นะ"
ทนลูกอ้อนไม่ไหว ชายหนุ่มหยิบเสื้อแขนสั้นซึ่งเป็นรูปหัวใจขึ้นมา สวมใส่คู่กับยาหยีซึ่งก็ใส่ทับเสื้อนักศึกษารัดรูป นิสัยผู้หญิงน่ารักอ่อนโยน ย่อมชอบความโรแมนติก รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพนิ่งเก็บไว้
ครืนนน ครืนนน
ทันทีที่โทรศัพท์สั่นไหว ไทเทรีบคว้ากดรับเปิดวิดีโอคอลสายเพื่อนสนิท
"ว่าไงไอ้ไมยราพ" ไทเททัก
(มึงส่งงานอาจารย์สุรเชษฐ์หรือยัง)
"ส่งไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน"
(ไอ้ห่า แล้วทำไมมึงไม่เตือนกูวะ)
"กูเรียกมึงแล้ว ก็มึงเอาแต่นอนหลับ เที่ยวเก่งฉิบหายแบบไม่พักตับ สมน้ำหน้า ฮ่าๆ"
ขณะที่เปิดกล้องพูดคุยสนทนากับเพื่อน ยาหยีก็ยังแนบอิงชิดไหล่ เพื่อเก็บภาพคู่เอาไว้ ก่อนที่สักพักจะลุกเดินไปหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋า เป็นผ้าพันคอที่เธอถักเตรียมเอาไว้ แต่ยังไม่มีโอกาสได้ให้
"พี่ไทเท หนูถักผ้าพันคอมาให้ค่ะ" ตัวเล็กพูดทั้งรอยยิ้มหวานสดใส "ปักชื่อว่าที่รักด้วยนะคะ"
(เชร้ดดด ที่รัก ฮ่าๆ)
ทันทีที่ได้ยินเสียงใสบอกกล่าว ไมยราพแซวพร้อมกับหัวเราะลั่น แต่แทนที่ไทเทจะเขินอายกลับหงุดหงิด รีบกดปิดวิดีโอคอลเพื่อน
"ทำบ้าอะไรเนี่ยยาหยี!" เสียงดุตะคอก
"อ..อะไรคะ?"
"ก็ที่พูดเมื่อกี้ไง!"
"แค่พูดว่าที่รัก..."
"อย่าเรียกที่รักต่อหน้าคนอื่นพี่ไม่ชอบ!!"
ดูเหมือนกลายเป็นไฟสุมทรวง ท่าทีหงุดหงิดเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นโมโหร้าย รีบถอดเสื้อคู่โยนทิ้งลงพื้นพร้อมกับสบถ “แม่งไร้สาระ!”
"หนูทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรือคะ แค่เรียกว่าที่รัก อีกอย่างก็ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้สักหน่อย" ด้วยความอึดอัด ตัวเล็กจึงถามเสียงสะอึก
"ถึงจะไม่มีใครอยู่ แต่ไมยราพมันได้ยินไง"
"พี่ไมยราพก็รู้ความสัมพันธ์ของเรา"
"แต่พี่ไม่ชอบให้ใครมาแสดงความเป็นเจ้าของ! อย่าทำแบบนี้อีกนะ ถ้าจะเรียกพี่ว่าที่รัก เราต้องอยู่ด้วยกันลำพังโดยไม่มีคนอื่นมาเกี่ยวข้อง เข้าใจไหม"
ตัวเล็กได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน พยักหน้าทำความเข้าใจ ไม่อาจโต้เถียงหรือขัดคำสั่งได้
จากนั้น..ไทเทก็จุดบุหรี่เดินออกไปสูบริมระเบียง
แค่แววตาเฉยชาก็ทำให้ใจเจ็บแปลบ แต่นี่มาทั้งคำด่าทอที่ดูเหมือนสิ่งที่เธอทำนั้นจะผิดมาก
นอกระเบียง
ติก'
(ไทเท : คืนนี้เจอกันไหมครับนิรา)
(นิรา : เหงาหรือ...คะ อิอิ)
(ไทเท : ทั้งสองอย่าง ฮ่าๆ)
(นิรา : อยู่ด้วยกันหลายครั้ง ไม่เห็นพี่ไทเทจะทำอะไร นอกจากกอดกับหอมแก้มเท่านั้น)
(ไทเท : ไปเที่ยวกับพี่คืนนี้แถมกระเป๋าชาเนล แถมเงินให้กินขนม สนใจไหมครับ)
เวลาสี่โมงเย็น
ร้านกาแฟ office love
"โดนด่าอีกแล้ว" ยาหยีมักนัดพบกับเพื่อนสนิทอย่างฝุ่น เพื่อระบายความรู้สึกอัดอั้น "ต่อให้ฉันจะบอกให้เลิกคบ แต่ถ้าใจเธอไม่เลิกรัก ก็เจ็บต่อไปค่ะ!"
"ฉันมันโง่มากเลยใช่ไหม"
"ไม่ต้องแดกแล้วข้าว แดกหญ้าเถอะแม่คุณ ใครก็รู้ว่าพี่ไทเทร้ายจะตาย ควงผู้หญิงไม่ซ้ำ"
"แต่เขาส่งเสียฉันเรียน อีกอย่างเรามีข้อตกลงกัน"
"เงินพ่อเขาต่างหาก เฮ้อออ~ ช่างเถอะด่าจนเบื่อแล้ว เอาเป็นว่าสู้ๆคลั่งรักให้ตายไปเลยค่ะ"
ถึงแม้ฝุ่นจะปากร้ายแต่จริงใจ อีกทั้งเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ไว้ใจได้ คอยอยู่เคียงข้างไม่ไปไหน
อย่างน้อย..โลกนี้ก็ยังใจดีกับยาหยีอยู่บ้าง
- Writer
