บทที่ ๑๔ ไม่ยอมแพ้

1613 Words

“อื้อ! พี่บูม อ่า!” เสียงหวานครางกระเส่าดิ้นพล่านเหมือนคนร่าน สัมผัสจากลิ้นของเขามันวาบหวามและเสียวมากกว่านิ้วเป็นไหน ๆ ไร้ความหยาบและความเจ็บอย่างก่อนหน้า ทำให้อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่านไม่เหลือตัวตนความอาย จ๊วบ! แผล็บ! เสียงดูดดึงเนื้อสวยที่ฉ่ำน้ำดังขึ้นอย่างคนตะกละ มัวเมาราวกับคนโดนของไม่โผล่หัวขึ้นมาเลยสักนิด ทั้งดูดทั้งเลียทั้งจ้วงแทงเข้าไปไม่รู้เบื่อ ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อนแม้แต่แฟนที่เคยคบ แต่ตอนนี้เหมือนคนบ้าใบ้ไม่รู้ตัว ทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณอย่างเดียว “อือ อ๊ะ อ่า” คนนอนดิ้นเร่าเหมือนผีเข้า จิกทึ้งผมของเขาอย่างทรมาน เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยพานพบมาก่อน “พี่บูม หนู...” เธอเป็นอะไรก็ไม่รู้ เธอบอกไม่ถูก มันทั้งทรมานและมีความสุข มันเหมือนกับมีอะไรบางอย่างที่เธออยากได้ แต่ก็ยังหาไม่เจอว่าคืออะไร “...” คนมากประสบการณ์รับรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังจะเสร็จ ร่องสวยบีบลิ้นเขาแน่นจนขยับแทบไม่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD