Avlu iyice boşaldığında sadece kadınlar kalmıştık. Gelinliğimin eteklerini kaldırıp merdivenlere yöneleceğim sıra Arife hanımın sesi doldurdu kulaklarımı.
"Nereye gelin hanım?" Sorusu beni şaşırtmıştı. Olaylar olurken burada değil miydi?
Bakışlarımı arkamda kalan ona çevirdim. "Kocamın yanına," derken ağzım dolu dolu olmuştu.
Kaşları çatılırken, "Şimdi adamların yanına gidilir mi?" diye çıkıştı. Neden gidilmezdi? "Onların konuşacağı şeyler vardır!"
"Yanımda konuşsunlar," dememin ardından tekrar önüme döndüm ve merdivenlere bir adım attım. Fakat bu hareketim yine Arife hanımı harekete geçirdi.
"Edepsiz!" Şaşkınlık dolu bakışlarım anında ona döndü. Yüzünü buruşturmuş bana bakarken şaşkınlık içindeydim. Bu kadarı da olmazdı!
"Anlamadım?" diye sorarken öfke kanımda gezinmeye başladı.
