Mavi Yılmaz
Sert bir kasırga tam karşımda her şeyi içine hapsederken tek yaptığım izlemekti. Uçurumun dibinde, zor zar tuttuğum yaşlarımı kurutan sert rüzgarlar kulağıma, 'Her şey bitti!' diye fısıldıyordu. Fakat ne kasırga, ne esen sert rüzgarlar, ne de kulağıma fısıldadıkları umurumaydı. Tek isteğim uçuruma kendimi bıraktığımda her şeyin bitecek olduğu düşüncesiydi. Tek isteğim her şeyin bitmesiydi zaten. Devam edecek gücü kendimde bulamıyordum. Güç sadece kelime anlamıyla kalmıştı hayatımda, ben tamamen bitik haldeydim. Önümdeki uçurumdan atlamasam bile kasırganın beni içine çekmesi yakındı. Kasırgaya katılıp acı çekmek yerine uçurumdan atlamak daha cazip geliyordu. Ama buna da cesaret edemiyordum. Ben ne zaman bu kadar biçare olmuştum? Güçsüz, aciz, korkak... Hiçmişim gibi... Ne atlay
