"Seni bir daha Mavi kızımın kapısında görürsem kulakları değişiriz!" Poyraz Bey'in söylemi beni şaşırtmıştı. Afran benim kapımda mı yakalanmıştı yani?
Tekrar söylüyorum ama bu adamı çok seviyordum.
Afran dudaklarını aramasa da annesi onu susturdu.
"Baban haklı," dedi otoriter sesi ile. "Düğün olana kadar birbirinizden uzak duracaksınız!"
Az kalsın iyi o zaman ben gideyim falan diyecektim.
Afran sıkıntı ile bakışlarını benden tarafa çevirdiğinde gözlerinin içi güldü. Geldiğimi görmemişti anlaşılan gerçi geldiğimi görmediğini de biliyordum. Gözlerinin gülümsemesine gözlerimle karşılık verdim. İçim ne kadar sıkıntılı olsa da onu gördüğüm an sıkıntım geçiyordu. O bana Dünya üzerinde verilmiş en değerli hazineydi. Tek şansım tek gerçeğim oydu.
Ailesinin bakışları da bana döndüğünde utand
