"Afran!" Uyarı dolu sesiyle bağırdı Çiçek hanım. "O senin halan!"
Afran inanmaz bakışlarını annesine çevirdiğinde koluna dokundum. Bu konunun daha fazla uzamasını istemiyordum. "Lütfen!" Fısıldadım.
Evet Arife hanımın söylediklerine üzülüyordum ama ona alışmıştım da. Evet bugün fazlasıyla ileriye gitmişti ama yine Afran'ın halasıydı.
"Anne!" dediğinde kolunu sıktım.
Ve tekrardan, "Lütfen," diye fısıldadım. Benim yüzümden daha fazla huzurları bozulsun istemiyordum.
Çiçek hanım hem sesiyle hem de bakışlarıyla Afran'ı uyarıyodu. Afra'ın söyleyecekleri ikimizin uyarısıyla ağzına tıkılmış ve dişlerini birbirine kenetlenmesine sebep olmuştu.
Öfkeli hareketleriyle elini belime yerleştirdi. Beni merdivenlere yönlendirdiğinde tekrar Çiçek hanımın ılımlı sesini duydum. "Abla gel biraz kon
