LET'S GET MARRIED!

C17- Debt

AIDAs

I look like a strip—

"Look at you," nadinig kong sabi ni Mr. Perv na naging dahilan kung bakit hindi natuloy ang iniisip ko.

Napatingala ako sa kaniya, and I can see his eyes were fixed on me.

Why did I even agree to do this?

Why did I go with him?

He doesn't have effect on me.

So, what am I still doing here and doing his demands?

Am I really stupid? Am I his servant?

For a moment, my world stopped like we are the only two people.

I can feel the tense running down my spine while he is staring at me.

"What do you want from me?" I asked to ease the tense between us.

Tumayo siya, at naglakad papalapit sa akin. He stopped when he is one foot away from me.

Tumingala ako to look at him in the eyes too.

"You owe me," he told earnestly.

"I owe you? I didn't remember that I have a debt to you," paglilinaw ko dahil I don't have any idea that I have a debt to him.

"I saved your life. If I wasn't there, you will surely be miserable right now. So, you owe me your life," he pointed.

He's talking about what happened between us three years ago.

Kailan ba niya kakalimutan 'yun?

I'm over it already. Why can't he let it go?

"You already got me. What else do you want from me? How much debt do I owe you?"

"Well..." he paused, at nilapit niya ang mukha niya sa akin to leave an inch between us. "To be honest, you're not enough. I want you to serve me whenever I wish to," mahinhin niyang sabi directly into my eyes.

"Serve you? Like how? Like a servant?" tanong ko na matalim ang tingin sa kaniya.

Ano bang gusto sa akin ng lalaking ito?

He has everything in the world. Any women will bow to him, pero bakit dikit siya ng dikit sa'kin?

Hindi niya ako sinagot, pero lalo niya nilapit ang mukha niya sa akin like he is teasing me. He, then, tucked my hair behind my right ear and he traces the length of it until his fingers ran down my chest.

He looked down where his hand is place, habang ako ay hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko.

Parang any time babagsak ang tuhod ko sa ginagawa niya sa akin.

"Serve me like your husband," dinig kong banggit niya na nagpagising sa akin sa katotohanan.

Humakbang ako palayo sa kaniya, and that's the time he looked up to me and our eyes meet again.

"For your information, President Li, I believed that marriage is a sacred union of two people because of love. What you wanted to happen... I cannot give. If you're toying me just because I owe you then, set a price. Name it and I'm ready to pay for it. I don't want to be your slave nor treat you as my husband. Dignity is all I ever left in me, and I'm not gonna give it to you whatever happens. Now if you excuse me," paglilinaw kong sabi, at umalis na ako.

Naglakad lang ako pauwi at masyado maraming tumatakbo sa isip ko ngayon.

If I quit my job right now para lang makaiwas sa kaniya? Pero paano na si Madame Diva? She's counting on me.

At ayaw ko na masira ang tiwalang binigay niya sa akin.

She is more like a mother to me, teaching me things I should learn about. Unlike sa kumupkop sa akin na pinakain at binihisan ako pero never ko na-feel na belong ako sa family nila. Lalo na si Dad. Lagi niya ako iniiwasan or pinagtatabuyan sa tuwing nagkakasalubong kami.

Madame Diva is more like a family to me than to the family who brought me.

I wish siya na lang ang mother ko. Ang gaan-gaan kasi ng pakiramdam ko sa kaniya. Na para bang matagal na kami magkakilala kahit na tatlong taon pa lang ako nagtatrabaho sa poder niya.

Nawala ang iniisip ko nang may humampas na malalakas na hangin sa mukha ko. Tumingin ako sa kanan ko kung nasaan ang kalsada, at nakita ko ang sunod-sunod na itim na sasakyan na patungo sa penthouse ni President Li.

What's going on?

The curiosity took the best of me, kaya naman naglakad ako pabalik hanggang sa nagtago ako sa gilid at nakita ko si Carl na lumabas ng sasakyan. Umikot siya sa passenger's seat at kinuha niya ang tao sa loob na nakatali ang mga kamay sa likod at may takip sa mukha.

Dahil sa mga nasaksihan ko ay bigla ako kinabahan, lumakas ang pintig ng puso ko.

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko, pero inside me, I want to know what's happening.

Did they kidnap someone?

Sunod-sunod na pumasok sa loob ang mga lalaki sa loob ng penthouse, leaving the cars outside. At bago pa man ako pagsarhan ng gate ay tumakbo na ako sa loob.

Grabe ang kaba na nararamdaman ko ngayon.

Sinundan ko si Carl at ang lalaking hawak niya hanggang sa nakarating ako sa likod. Nakita ko na may pinindot si Carl na button at bumukas ang sahig like a secret passageway.

Parang nasa teleserye ang nakikita ko, ah.

Discreetly, sumunod ako at nagtaka ako kung bakit ang dim ng ilaw.

Sa pagpapatuloy ko na pagsunod sa kanila ay nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si President Li sa gitna, at maraming black men ang nakapalibot sa kaniya.

Inihagis naman na ni Carl ang lalaki sa gitna, na napa-grunt dahil nasaktan ito. Then, tinanggal ni Carl ang nakatakip sa mukha nito.

"Sino kayo?! Hindi ko kayo kilala! Anong atraso ko sa inyo, huh?!" sigaw ng lalaki na may takot sa boses niya.

"Quiet!" saway ni Carl na tumayo sa right side ni President Li.

"Let's get this over with, and I'm sleepy," sambit ni President Li in deadpan, at naupo siya sa swivel chair niya while looking to the guy.

And with that, nag-step forward si Carl para harapin ang lalaki.

"Ikaw ba ang kumuha sa sanggol ni Madame Diva? Sagot!" demanded ni Carl in a menace.

I can't believe na mga gangster pala ang mga taong ito.

At saka, anong kinalaman ni Madame Diva dito?

"Madame Diva? Wala akong kilalang ganun!" apila ng lalaki.

Then, I saw na tinraslate ni Carl ang sinabi ng lalaki kay President.

"Wrong answer," komento ni President, at sinindihan niya ang hawak na sigarilyo.

Pagkasalita naman ni President ay sinapak ni Carl ang lalaki.

"Answer properly kung gusto mo pa mabuhay!" warning ni Carl.

"Hindi ko nga kilala 'yun! Sino ba 'yun?! At, anong sanggol? Wala akong kinukuhang sanggol! Mali kayo ng kinuha!" iyak ng lalaki.

Tinraslate ulit ni Carl ang sinabi nito kay President.

"End him," walang-ganang anunsyo ni President, at tumayo na siya sa kinauupuan niya as he is going to come back inside.

Therefore, kumuha ng baseball bat si Carl at ginulpi niya ang lalaki na iyak ng iyak habang nagmamakaawa.

"Tama na! Tama na! Please!!! I swear hindi ko kilala ang taong tinatanong niyo!"

"Then, you are useless," dinig kong sabi ni Carl, at hinampas niya ng hinampas ang lalaki na walang awa.

Hindi ko masikmura ang ginagawa nila. Hindi makatao ang ginagawa nila.

"Okay! Okay! Magsasalita na ako!" biglang sigaw ng lalaki na puno ng dugo ang buong katawan.

"Sir, he's ready to talk," balita ni Carl sa boss niya.

Napatigil sa paglalakad si President nang marinig niya si Carl, kaya naman bumalik siya sa pwesto niya as he is ready to listen to the guy's confession.

"Talk in English," wika ni President.

"I admit. I took Madame Diva's daughter," confessed ng lalaki na naupo sa harap ni President.

"Where is the child now?" tanong ni President.

"I-I don't know. I was just told to take the child."

"I hate liars. Spill the tea now before it's too late," banggit ni President na matalim tinitigan ang lalaki.

At dahil sa sinabi ni President ay ihahambalos na naman ni Carl ang bat sa lalaki nang magsalita ito ulit.

"Please don't! I will talk! I will talk! Mr. Feng told me to get the child of Madame Diva."

"Who's Mr. Feng?" tanong ni President.

"Mr. Feng is my debt collector. I did that so, all of my debt be gone. Please, spare my life," iyak ng lalaki na lumapit kay President, at nagmakaawa sa paa nito.

"You've done your part," tanging replied ni President relentlessly, at tumayo na siya to leave the guy.

To my surprise, he pulled out a gun and in one shot, he ended the guy's life.

Napatili ako ng marinig ko ang tunog ng baril, at nakita ko nawalan ng buhay ang kawawang lalaki sa harap nito.

"Who is that?" dinig kong tanong ni President.

Napatakip ako ng bibig nang hindi ko sinasadya mag-ingay. Ngayon ako ang yari. Baka isunod nila ako dahil may nakasaksi sa nangyaring pagpatay nila sa lalaki.

I better run now.

Itutuloy...