ปุณณ์ยืนอยู่ตรงนั้น รอร่างเล็กของจันทร์เจ้าที่ค่อยๆ เดินตามเขามา ฝีเท้าของเธอช้าแต่มั่นคง ดวงตาไม่สบกับเขา นอกจากมุ่งตรงไปข้างหน้า
เขาเพิ่งรู้สึกชัดเจนว่าหัวใจเขาเต้นแรงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอ และทุกคำพูด ทุกสายตาที่เธอแสดงออก มันกำลังทำให้ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ
“สักวันผมต้องเปลี่ยนใจคุณได้” เขาพูดกับตัวเองเบาๆ มือข้างหนึ่งกุมอก ความรู้สึกอบอุ่นและเจ็บปนกันอยู่ในอก
“ผมจะไม่บังคับ…แต่ผมจะรอ และจะคอยอยู่ตรงนี้เสมอ รอว่าเมื่อไหร่คุณจะเปลี่ยนใจเป็นเจ้าสาวของผม
ปุณณ์รู้สึกว่า แม้จะไม่ได้ก้าวเข้าไปในใจเธอในตอนนี้ แต่การได้เฝ้ามองและเฝ้ารักอย่างเงียบๆ ก็น่าจะเพียงพอ ส่วนอนาคตเขาจะใช้ทุกอย่างที่เขามี เพื่อทำให้เธอมอบความรักให้เขา
แม้หัวใจของปุณณ์จะรักเธอแค่ไหน แต่เรื่องธุรกิจผิดกฎหมายที่พ่อของเขาสร้างไว้ กลับเป็นเงาใหญ่ที่ยังตามหลอกหลอน ที่ทำให้เธอและเขา ห่างไกลจากคำ
