ความใจดีของเขามันเกิดขึ้นจริง แต่ทว่าพอเธอตื่นเช้าขึ้นมา จันทร์เจ้าก็พบว่าปุณณ์กำลังมองหน้าของเธออยู่ นี่เป็นเช้าวันใหม่ที่ปุณณ์ไม่ได้สัญญาหรือรับปากอะไรไว้ มันทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจขึ้นมายังช่วยไม่ได้ แล้วตอนนี้เขาก็กำลังจ้องมองมาที่ใบหน้าของเธอที่เพิ่งตื่นนอน
จันทร์เจ้ามองปุณณ์ด้วยสายตากังวล
“หน้าฉันตอนตื่นนอนมันดูดีขนาดนั้นเลยเหรอคะ” จันทร์เจ้าแสร้งทำใจดีสู้เสือ เห็นแต่เขาจึงมองเธออยู่อย่างนี้ เธอไม่รู้ว่ามองตั้งแต่เมื่อไหร่
ปุณณ์ขยับเข้ามาใกล้ จ้องตาเธอด้วยสายตาคมกริบ
“ไม่ได้ดูดีหรอก แต่ก็สามารถปลุกอารมณ์บางอย่างของผมได้” คำพูดของเขามันสองแง่สองง่าม แล้วมันทำให้เธอแปลเจตนารมณ์ของเขาได้ว่ามันไม่บริสุทธิ์ใจแน่ๆ
หัวใจของจันทร์เจ้าสั่นแรง มือสั่นเต็มไปหมด
“ฉันคงปลุกได้แค่อารมณ์เสียเท่านั้นแหละค่ะ อารมณ์อย่างอื่นคงปลุกไม่ได้หรอก" จันทร์เจ้าตอบออกไปแบบขอไปที
ปุณณ์ยกมือแตะไหล่เธอเบาๆ
“
