แม้จะกลัวและสับสน แต่เธอก็เข้าใจชัดเจนว่า นี่คือบทบาทของเธอ นางบำเรอของเขา และต้องอดทนจนกว่าจะครบหนึ่งปี
จันทร์เจ้าหลับตา สูดลมหายใจลึกๆ พยายามรวบรวมสติ เธอพร้อมที่จะให้เขาหาความสุขจากร่างของเธอแล้ว ในเมื่อมันคือหน้าที่ เธอก็ต้องอดทนทำ เพื่อให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ถ้าขัดใจมาเฟียอย่างเขาบางทีอาจจะไม่ตายดีก็ได้
แต่เธอหารู้ไม่ว่า ปุณณ์ไม่ได้ต้องการหาความสุขจากร่างกายของเธอตอนนี้ เขามีงานที่ต้องไปทำ แต่พอดีเธอตื่นมาจับได้ว่าเขาแอบมองเธออยู่ เขาก็เลยต้องใช้วิธีนี้ทำให้เขาไม่ต้องเสียฟอร์ม
"เช้าแบบนี้ไม่ดีมั้งคะอายผีสางนางไม้บ้างเถอะ" จันทร์เจ้าพยายามอ้างอย่างสุดฤทธิ์ เพราะเธอไม่อยากมีความสัมพันธ์ทางกายกับเขาตอนนี้ ถ้าให้เธอทำอะไรได้ เพื่อที่จะให้เขาไม่ต้องยุ่งกับร่างกายของเธอ เธอยินดีจะทำทุกอย่าง
"เมื่อวานยังไม่อายแล้ววันนี้จะอายอะไร" ปุณณ์ตอบในสิ่งที่ทำให้เธอหน้าแดง ใช่สิ เมื่อวานก็กลางวันแ
