"หนูขอโทษค่ะแม่ แต่หนูทนเห็นหน้าเขาไม่ได้จริงๆ" ภัคธีมายังคงผลักไสชายหนุ่มออกไปจากบ้าน เพราะเธอไม่อาจทนเห็นหน้าเขาได้จริงๆ
"กลับไปก่อนเถอะคุณ ยัยตาลเขายังไม่พร้อมจะเจอคุณ" นางชวนชื่นส่งสายตาขอร้องไปที่ชายหนุ่ม
เวทิศยอมเดินออกไปโดยดี แต่เขากลับไม่ยอมกลับบ้าน ชายหนุ่มออกไปนั่งคุกเข่าตากแดดที่หน้าบ้านหญิงสาว ภัคธีมาได้แต่ปรามาสในใจ เธอคิดว่าเขาไม่สามารถทนความลำบากได้นานหรอก
แต่เวลาผ่านไปจนถึงเย็น เวทิศก็ยังนั่งคุกเข่าอยู่ที่เดิม จนนางชวนชื่นและนายเสริมรู้สึกเวทนา จึงเดินออกไปบอกให้เวทิศกลับไป แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมแพ้ เขาขออนุญาตท่านทั้งสองรออยู่ที่นี่เพื่อให้ภัคธีมาใจเย็นลง
ท่านทั้งสองนำน้ำและอาหารมาให้เวทิศรับประทาน แต่เวทิศกลับไม่มีกระจิตกระใจจะรับประทานแม้แต่น้อย เขายังคงนั่งคุกเข่าอยู่เพื่อหวังว่าหญิงสาวจะให้อภัยคนโง่เขลาเช่นเขา
แต่จนพระอาทิตย์ตกดินหญิงสาวก็ยังไม่สนใจเขา เธออยากให
