BESTFRIEND

Part 2: "Stalker"

***********

"BESTF̶R̶I̶E̶N̶D̶"

ni Madam K ( iamkenth™ )

***********

part 2

- "Stalker"

*WENDELL*

2 WEEKS LATER

"Uuwi ka ba sa inyo?" Tanong sa akin ni Greg. He's making a coffee. He's wearing nothing but boxer. He's gorgeously sexy. Moreno, malaki ang katawan. Matangkad. Pogi. That's why no matter how much I keep on telling myself I hate him--still, I just can't afford to lose someone like him. Kunting lambing niya lang sa akin, okay na ako ulit. Nakahiga pa ako kama ko. Nakatingin ako sa kama ni Cliford. Empty. Until now, hindi pa rin daw siya nagkakamalay. Sabi ni Janette. Comatose raw at walang kasiguraduhan kung magiging okay pa ba siya.

"Hindi. Mag-stay ako rito, saglit lang ang sembreak. One week lang. Marami akong dapat asikasuhin sa school. Nagsabi narin naman ako sa amin na by Christmas na ako uuwi. Ikaw anong balak mo this undas?" Tanong ko sa kaniya. He slept here last night. Kinulit niya lang talaga ako---but since wala nga akong kasama, I let him sleep here. Wala namang kaso sa may ari. Wala naman si Cliford.

"Ah okay." Inabutan niya ako ng coffee. Umupo siya sa kama ni Clif. His thighs are wide open---bumubukol sa boxer niya ang dapat bumukol. He even has karugs. Malapad na dibdib at suckable na nipples---very masculine. Sexy armfit na merong attractive na sibol ng buhok. "...anong balita sa kaibigan mo?"

"Nasa hospital pa rin. Surely, hindi siya makakahabol this next sem." Sabi ko.

"Kawawa naman siya no. Hindi pa ba nahuhuli ang nakasagasa sa kaniya?"

"Nope. Ang alam lang, red car. Other than that---wala na." Humigop ako ng coffee, "...maiba ako, are still seeing that girl Maricar?" napatingin siya sa akin. Umiling siya. "You're lying."

"Iyan ka na naman eh. Diba sabi ko sa iyo, magkaibigan nalang kami noon. Wala ng kami. Pupuntahan ba kita rito kung kami pa?"

"Well, naging kayo nga noong tayo diba?"

"Basta wala na kami. Tapos."

"Why you always have to pretend and lie? Mas okay nga na alam ko para hindi na ako nagiisip ng kung ano-ano."

"Wala ka naman kasi dapat isipin kasi nga wala na kami."

Hindi na ako ulit umimik. Tumayo siya at lumapit sa akin, inilapag niya ang baso niya katabi sa baso ko na nasa table. Tumabi. Niyakap niya ako. Damang dama ko ang init ng katawan niya. I am wearing just sando.

"Sige para hindi kana mag-isip ng kung ano-ano pa..." Kinuha niya ang palad ko at nilagay niya sa---nakabukol sa boxer niya. Gusto niyang himasin ko---hawak-hawakan ko. Hanggang sa tumitigas na ito--kasing tigas ng bakal. Kagabi lang... nasa loob ito ng aking bibig. I can still taste it, I want to put it inside my mouth again. Humiga na siya---and let me do the work.

Hinalikan ko ang leeg niya. Amoy lalaki---lasang tunay na lalaki. Masarap sa labi ang kaniyang balat, nasasarapan ang panlasa nga aking dila. Bumaba ako sa dibdib niya ang sinipsip ko ang kaniyang magkabilang utong. Habang patuloy kong hinihimas himas ang nagpupumiglas niyang matigas na ari. Tumingin ako sa kaniya---pinanunuod niya ako. Bumaba pa ako--hinalik halikan ko ang palibot ng pusod niya---dinilaan ko ang lalim nito---hinalik-halikan ang karug niya. At hindi na ako makapaghintay pang maisubo kong muli ang matigas at napakahaba niyang---ari.

Inilabas ko ito sa kaniyang boxer at muli kong nakita ang kaniyang pinagmamalaki sa akin. Sinakal ko kaagad at kaagad kong isinubo ang ulo nito. Napakasarap. Ilang minuto ko ring pinaglaruan at sinubo subo ang ari niya hanggang sa hawakan niya ang aking ulo at ibaon sa pinakaloob ng bunganga ko matigas at mahaba nitong ari---naramdaman ko sa aking lalamunan ang pagsirit ng kaniyang tamod na pumupuno sa aking bibig. Lunok.

*****

HINDI na nagtagal si Greg. Umuwi na rin siya bago magtanghalian. I got what I need? No, he got what he needs---PERA. Mag-isa na naman ako sa kwartong ito. It's been weeks since Clif got into an accident. Ilang gabi na rin tahimik sa kwartong ito. Nakaka-miss ang presence niya. Pearl wanted to stay here for awhile--he really wants ang kaso kailangan siya sa bahay nila, like everyday.

Bumangon ako sa kama. Wait, is there someone outside our door? Parang... then. IT knocks.

"Greg?" No response. Pero kanina pa siya umalis... may nakalimutan? He knocks again. And again... and again! Parang gustong sirain ang pintuan, "...sino yan???" Tumayo kaagad ako at mabilis na lumapit sa pintuan. Binuksan ko----walang tao. God!

Wala akong nakita---o makita, kahit anino man lang. Isang mahabang corridor ito-it happens na nasa pinakadulo ang kwarto kong ito. Bumukas ang isang pintuan, kasunod ng sa kwarto namin ni Cliford. It's Mrs. Go.

"Ano iyong ingay na iyon Wendell?" Medyo iritang pagkakatanong niya. Medyo inis sa amin itong babaeng ito---maingay daw kami. Dahil may pagkamaloko si Cliford, lagi niya itong inaasar pa. Lagi siyang nagrereklamo sa may-ari, good thing, we're in good terms sa may ari. May edad na itong si Mrs. Go, isang matandang dalaga. Wala rin kamag-anak. Hindi ko alam sa totoo lang kung anong kinabubuhay niya.

"Hindi ko po alam eh. Pagbukas ko po ng pintuan---wala namang tao." Sabi ko sa kaniya. Hindi na siya sumagot pa, pero bago niya isara ang pintuan niya--she murmored something, something like---mga salot nga mga perwisyo pa. I wouldn't mind at all, sanay na ako... kami ni Cliford. But the thing is, may kumatok talaga sa pintuan. It wasn't just a hallucination. Tsaka bakit naman ako magha-halucinate. Medyo scary and creepy ngayon lang kasi nangyari ito. Maybe someone's trying put a prank on me. but who?

Pumasok na ako ulit sa kwarto namin. Need to take a shower na. One thing we love the most about this appartment is that, kompleto. May small kitchen, may small dinning at may CR. It's like living in a small condo, but it's not a condo. It's just a small room with conveniency. Pumasok na ako sa CR.

Bumuhos sa hubad kong katawan ang tubig mula sa shower hose.

*****

*G*

Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan ng kwarto niya. Tahimik. Malinis. Maayos. Nakita kong nakalapag sa kama niya ang damit na susuotin niya. Napatingin ako sa pintuan ng paliguan. Lumapit ako. Inilapat ko ang aking mga palad sa pintuan. Inilapit ko ang aking mukha----kahit mula rito, naamoy kita. Malapit na kitang makasama... Wendell. At kapag nangyari iyon, gusto kong ako lang ang makakasama mo. Ako lang---sa akin lang ang atensyon mo. Sa akin ka lang.

Lumapit ako sa kama, dinampot ako ang damit na susuotin niya. Nilukot ko ito at---inamoy. Uhmm.

Hindi ito ang unang pagkakataon na nakapasok ako rito. Kung minsan may mga gabi na pinagmamasdan ko siyang matulog. Nasa akin ang susi ng dating kasama niya rito.

Gustong gusto ko sana na makita mo akong nag-aabang sa iyo rito, pero ayaw kong biglain ka---ayaw kong katakutan mo ako. Ayaw ko na iwasan mo ako, kaya kailangan kong kumilos ng naayon sa plano ko.

Lumabas na ako ng kwarto bago pa siya lumabas ng paliguan. Napakatahimik ng gusali na ito. Tamang tama para sa aming dalawa, pero--mas gugustuhin ko na makasama siya sa akin bahay---iyong maituturing niyang palasyo. Alam kong malungkot siya---alam kong kailangan niya ng makakasama, hindi niya kailangan ang iba--ako ang kailangan niya... at kailangan ko siya. Nawalan na ako ng kaibigan---hindi na ulit sa pagkakataong ito. Kaya gagawin ko ang lahat para lang mapalapit sa iyo.

Bago ako pumasok sa loob ng sasakyan ko. Tumingin muna ako sa bintana ng kwarto niya. Mula rito sa ibaba---nakikita ko siyang pinupunasan niya ng towel ang basa niyang buhok. Pinanunuod ko siya mula sa malayo---teka, sino ang kausap niya sa phone? Hindi pwedeng may kausap siyang iba! Kitang-kita ko mula rito na parang masaya siya, nakangiti. Sino ang kausap nya? Bakit siya napapasaya nito ng ganito? Kausap niya ba ang lalaking kasama niya rito kagabi? Hindi ito pwede. Pakiramdam ko, kumukulo ang dugo ko. Nag-iinit ang ulo ko. Gusto kong manakit ng tao---gusto kong saktan kung sino man ang taong kausap niya ngayon.

Pumasok ako sa loob ng sasakyan ko, nakakaramdam na naman ako ng galit. Mabilis na nagpawis ang aking buong katawan. Nangingig ang buong sistema ko. Nandidilim ang panginin ko. Napatingin ako sa baril na nasa kabilang upuan. Mahigpit ang pagkakapit ko sa manubela ng aking sasakyan---hindi ko mapigilan ang aking sarili. Para akong sasabog sa galit---inuumpog ko ang ulo sa ko manubela. Sumigaw ako ng ubod ng lakas.

Hindi ko alam kung naririnig ako ng buong mundo. Pero sana... sana.