ร้านดอกไม้ Tawan Flower Shop
"ผมช่วยนะครับ" ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร ศรัณย์ก็แย่งของในมือของเธอเดินไปแล้ว
เขานี่มันจริงๆ เลยนะ นับวันยิ่งหนักมากขึ้น มาหาเธอทุกวันจนตัวเองไม่ต้องทำงานเลยหรือไง ไล่ก็ไม่ไป พูดยังไงก็ไม่รู้สึก จนเธอเริ่มเอือมระอาแล้ว
เขาทำเหมือนตัวเองว่าง ไม่มีงานต้องทำ คอยตามตอแยเธออยู่นั่นแหละ
"ตอนเย็นใครไปรับตะวันเหรอครับ?"
"ปกติตะวันกลับรถรับส่ง"
"อ้าว ผมนึกว่าคุณเป็นคนไปส่งตะวันเองซะอีก วันนั้นเห็นไปรับ"
"......" เธอไม่ได้ตอบ เพราะไม่อยากคุยด้วย
"ผมช่วยนะครับ"
"อ๊ะ!"
เขาจะแย่งดอกไม้ในมือของเธอไป แต่เธอก็ยื้อเอาไว้ซะก่อน จึงทำให้หนามตรงก้านโดนนิ้วของเธอและมีเลือดไหลออกมา
"ผะ ผมขอโทษครับ เจ็บมากไหม" ศรัณย์รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แต่ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นกลับสะดุดตาจนวานิลต้องแย่งจากมือของเขาไปดูก่อนที่มันจะเปื้อนเลือด
"นี่มันผ้าเช็ดหน้าของตะวันหนิ ไปอย
