“คุณฮอลมีธุระอะไรเหรอคะ ถึงเรียนไอมาพบ...”
“คุณฮอล ? เรียกฉันห่างเหินจังเลยนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากมองร่างบางตรงหน้าด้วยแววตาเรียบเฉย แต่รอยยิ้มของเขานั้นช่างยียวนชวนให้ร่างบางนั้นเริ่มมีอารมณ์
“พูดธุระมาได้เลยค่ะ ถ้าไม่มีธุระอะไรแต่จะเรียกไอมาเพื่อพูดจากระแนะกระแหนใส่”
“ไอก็ขอตัวกลับก่อน เพราะมันเสียเวลานี่มันคือเวลาเลิกงานของไอแล้ว”
“ฮึ! ปากดีเหมือนเดิมแฮะ แล้วก็ดูเหมือนว่าเธอจะได้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่น ๆ ในบริษัทฯ เลยนะ”
“เอาท่าไหนเข้าแลกอะพ่อฉันถึงเอาเธอมาทำงานที่บริษัทฯ ในฐานะเลขาส่วนตัวแบบนี้” เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงถากถางก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินออกจากโต๊ะทำงานไปอยู่ตรงหน้าร่างบาง...ไอรีนหน้าชากับคำพูดดูถูกของมาเฟียหนุ่ม เธอมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตาเลยจริง ๆ ว่าเขาจะคิดกับเธอได้แย่ขนาดนี้
“พูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ นี่พี่คิดว่าไอกับพ่อของพี่มีอะไรก
