“ฮึ...งั้นก็ออกไปจากห้องฉันซะ เอาไว้ถ้าวันไหนฉันเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วอยากระบาย จะให้เลขาเดินไปตามแล้วกันนะ” คำพูดหยาบคายออกมาจากริมฝีปากหยักอีกครั้ง ไอรีนเก็บความชอกช้ำใจเอาไว้ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากห้องของมาเฟียหนุ่มทันที หญิงสาวพยายามกลั้นหยดน้ำตาเอาไว้เธอไม่อยากร้องไห้ออกมาตอนนี้
และทันทีที่เดินออกมาจากห้องของมาเฟียหนุ่มได้เธอก็ต้องมาเจอสายตาเหยียด ๆ ของเลขาหน้าห้องของมาเฟียหนุ่มอีก แล้วเธอก็ไม่รู้ว่าเสียงร้องของเธอเมื่อสักครู่มันดังออกมาถึงข้างนอกห้องทำงานไหมด้วยซ้ำ...แต่ทว่าทันทีที่หญิงสาวจะก้าวเท้าเดินต่อไป สายตาของเธอกลับมองไปเห็นอดีตเพื่อนรักอย่างลิเวียที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
ลิเวียมองมาที่ไอรีนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามว่าทำไมผู้หญิงที่เธอเกลียดถึงมาอยู่ที่นี่ได้ และทำไมเธอถึงออกมาจากห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มอย่างฮอล
“คุณลิเวีย...” เลขาหน้าห้องเอ่ยเรียกคุณหนูลิเวียที่ทุกคนในบริษั
