ตกกลางคืน...
ร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาวสะอาดตาเดินออกมารับลมที่ระเบียงห้องนอน นัยน์ตาคู่สวยทอดมองไปยังวิวเมืองหลวงเบื้องหน้า แววตาของเธอนั่นเปล่งประกายไปด้วยความสุขที่มันล้นออกมาจากอก รอยยิ้มหวานแต่งแต้มบนใบหน้าสวยซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้มันให้ความรู้สึกที่ราวกับว่าเธอกำลังตกอยู่ในห้วงของความฝัน แต่ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันคือความจริง
ความจริงที่เธอได้รับอนุญาตให้รักกับชายหนุ่มที่เธอเฝ้ารักมาตลอดหลายปี ถึงแม้ระหว่างทางในความ สัมพันธ์ของเธอและเขาจะเจอแต่เรื่องให้ปวดใจก็ตาม และเรื่องปวดใจที่ว่าก็ไม่ได้มาจากใครอื่นนอกจากพ่อตัวดีที่กุมหัวใจเธอเอาไว้ด้วยความร้ายกาจของเขา
“มาอยู่ตรงนี้เอง นึกว่าจะมีใครมาแอบพาเธอหนีไปจากพี่อีก...” ร่างบางสะดุ้งตัวด้วยความตกใจเล็กน้อยก่อนจะเอี้ยวใบหน้าไปมองเจ้าของเสียงทุ้มที่เอ่ยกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของเธอ ขณะที่เรียวแขนกำยำก็โอบกอดรอบเอวคอดข
