หมอเมธาเดินออกมาด้านนอก ร่างสูงกำโทรศัพท์แน่น เดินเลี่ยงไปยังลานหินกรวดหน้าสวนหย่อมสไตล์มินิมอล นายแพทย์เมธากดเบอร์โทรออกหาคนรู้จัก ปลายสายเป็นชายวัยประมาณสามสิบ เสียงกร้าวแหบต่ำอย่างอันธพาล
"มีธุระอะไร"
"ยังจำได้มั้ยผมเคยช่วยรักษาคุณโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย"
"จำได้สิ คุณหมอเมธใช่มั้ย"
"ถึงเวลาที่ต้องตอบแทนผมแล้ว"
"ต้องการอะไร"
"ไปพบผมที่ลานท่าเรือพรุ่งนี้สิบโมง พาพรรคพวกมาสักสองสามคน ผมมีงานให้ทำ มีค่าตอบแทนให้อย่างงามไม่ได้ใช้ทำงานฟรีๆ"
"ผมไม่คิดเงิน"
"คงต้องฟังเนื้องานดูก่อนนะครับ" หมอเมธาพูดอย่างใจเย็น คุณหมอมาดผู้ดียังรู้สึกโกรธค้างอยู่ในห้วงอารมณ์
เขาเดินกลับเข้ามาในบ้าน มุ่งตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง เมธาเริ่มสวมเสื้อผ้าให้ฤดี เปลือกตาเธอขยุกขยิก ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ เธอสะลึมสะลือคล้ายกับไม่รู้สึกตัว ผิวขาวอมชมพูเห่อร้อนไปทั่วเรือนร่าง
"อื๊อ ร้อนมาก ร้อนที่สุด อืมมม" ฤดีตาปรือฉ
