ฤดีนึกถึงใบหน้าของผอ.เดชพลซ้ำไปซ้ำมา เธอนึกถึงบทรักแบบรุนแรงดิบเถื่อนแต่ทำให้เธอเสร็จจนตัวอ่อนทุกครั้ง ฤดีมองหมอเมธา ผู้ชายตรงหน้าก็อ่อนโยนน่ารัก เธอถูกเขาสารภาพรักไปแบบไม่ทันตั้งตัว
ฤดีสมองขาวโพลน เธอยืนเม้มปากไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี
"กลับไปพักที่บ้านเราก่อนนะฤดี" หมอเมธาชวน
"ก็ดีเหมือนกัน" ฤดีตอบอย่างว่าง่าย เธอไม่อยากกลับไปเจอผอ.เดชพล เขาอาจจะยังอยู่ที่บ้านของเธอก็เป็นได้
"บ้านเราไม่มีคนอยู่ เราเพิ่งซื้อบ้านใหม่ ไม่ใหญ่หรอก แต่มีสามห้องนอน เหงาเหมือนกันเมื่ออยู่คนเดียว"
"เราเหนื่อยมาก อยากนอนหลับ" ฤดียังรู้สึกหวาดผวาเล็กน้อย
"ข้อมือไปโดนอะไรมา เหมือนจะบวมช้ำ" เมธาขมวดคิ้ว เขาคาดคั้นถามเอาคำตอบ
"เปล่าหรอก" ฤดีก้มหน้า เมธารู้ได้ทันทีว่าเธอโกหก เขาลอบมองรอยรักบนร่องอกเธอ ทั้งบนเนินอกและซอกคอ รอยเห็นได้ชัดเจนผ่านปกเสื้อยามเธอเคลื่อนไหวร่างกายอย่างไม่ได้ระวังตัว
"ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ข
