กิจการค้าข้าวของเมิ่งซานอยู่ที่เมืองเหยียนฮั่ว เดินทางไปกลับระหว่างเมืองเหยียนฮั่วกับเมืองชิ่งเทียนเป็นระยะเวลาประมาณสิบวัน สามีของลี่หลิงอยู่ดูแลกิจการที่สาขาหลัก ร้านขายข้าวขนาดใหญ่มีสาขาย่อยอีกสี่สาขา แม้เมิ่งซานมักดื่มสุราเป็นอาจิณ แต่ด้านการค้าเขาสามารถบริหารกิจการจนขยายสาขาออกไปได้อีกหลายสาขา นับว่าเป็นบุรุษที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย
หากนับรวมกิจการสาขาใหญ่รวมเป็นห้าสาขา รายได้เพียงพอให้เขาใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย ทั้งกินดื่มทั้งใช้ไปกับหอนางโลม
ภาพลักษณ์ของเมิ่งซานค่อนข้างเสเพล หากไม่อยู่ที่โรงเตี๊ยมร่ำสุรา ก็มักเห็นเขาเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หอนางโลม ขลุกอยู่กับอี้จีชั้นสูง ไม่ทราบว่าเพียงไปดูการแสดงศิลป์หรือไปเสพกามกับนางโลมชั้นสูง
สถานที่โปรดปรานอีกที่หนึ่งของเมิ่งซานคือโรงเตี๊ยมซีหวาง โรงเตี๊ยมแห่งนี้เป็นโรงเตี๊ยมขึ้นชื่อของเมืองชิ่งเทียน ผู้เป็นเจ้าของคือจางยิ่วอิ
