"ฉันไม่ปีนบันไดขึ้นไปเก็บส้มแล้วก็ได้ ปล่อยฉันได้แล้ว" รมตีพูดเช่นนั้นพ่อเลี้ยงแสนจึงยอมคลายวงแขนออกจากเอวบางคอด เธอรีบหมุนตัวหันมาจ้องมองคนตัวโตด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"ก็แค่นั้น" เขาว่า
"ฉันทำงานอยู่ มากวนฉันทำไม?"
"ฉันไม่ได้มากวน แต่เธอเพิ่งจะทำงานวันแรก เพราะฉะนั้นเก็บส้มที่อยู่ต่ำๆ ก็พอไม่ต้องปีนขึ้นบันได เพราะถ้าเกิดว่าตกลงมาแข้งขาหักฉันไม่อยากเสียเวลาพาไปโรงพยาบาล" รมตีฟังแล้วจึงหันไปมองบันได เธอแหงนหน้าขึ้นมองผลส้มที่ไม่ได้อยู่สูงมากนัก
"ตกลงมาก็แค่จุก บันไดมันไม่ได้สูงขนาดนั้นซะหน่อย" พูดแล้วหันกลับมามองใบหน้าหล่อคมคายอีกครั้ง จากนั้นจึงเดินไปเก็บผลส้มต่อเพราะไม่อยากยืนคุยกับพ่อเลี้ยงแสนจนกลายเป็นเป้าสายตาคนงานคนอื่นๆ
ส่วนชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร และยืนกอดอกจ้องมองรมตีจากด้านหลัง จึงสังเกตเห็นว่าหญิงสาวกำลังตั้งหน้าตั้งตาเก็บส้มด้วยความสุข
ความจริงรมตีดูเหมือนนักท่องเที่ยวมากกว่าค
