โรงพยาบาล
รมตีนอนหลับไปได้ราวห้าชั่วโมงแล้วตั้งแต่มาถึงโรงพยาบาล โดยมีพ่อเลี้ยงแสนคอยเฝ้าดูแลอยู่ตลอดเวลา เขาเอาแต่นั่งจ้องมองหน้าใบหน้าสวยที่ตอนนี้ซีดเผือด และยังรับรู้ได้ถึงความรู้สึกหลายอย่างมากล้นในใจซึ่งยากจะอธิบาย
"อื้ม..." รมตีส่งเสียงในลำคอและขยับตัวเล็กน้อย แสนขยับมือมากุมมือเล็กไว้ เขายิ้มโดยไม่รู้ตัวเมื่อหญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้น
"หิวน้ำ..." เธอพูดเสียงแหบในลำคอ พ่อเลี้ยงแสนจึงรีบเอื้อมมือไปหยิบเอาแก้วน้ำพร้อมกับหลอดมาป้อนให้ รมตีดื่มน้ำจนรู้สึกดีขึ้น
"คุณแสน...ฉันเป็นอะไร" รมตียกมือขึ้นสำรวจตัวเองจึงเห็นสายน้ำเกลือ ก่อนจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดบริเวณศีรษะด้านขวา
"เธอล้มหัวฟาดโขดหิน เย็บไปห้าเข็ม หมอตรวจร่างกายแล้วบอกว่าสมองเธอไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไร" ชายหนุ่มอธิบาย รมตีจึงพยายามหยัดกายลุกขึ้นนั่ง โดยมีแสนคอยช่วยประคับประคองไว้
"แล้วจะลุกทำไมเล่า" เขาเอ็ดเสียงเบา
"แล้วคุ
