ความจริงแล้วแค่คิดถึงเมีย

1331 Words

"ฉันกอดแค่นี้ไม่ได้หรือยังไง?" ชายหนุ่มถามแล้วจึงกดปลายจมูกลงบนพวงแก้มแดง เขาสูดหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง รมตีถูกโอบกอดไว้แน่นเกินกว่าจะเอนกายหลบสัมผัสร้อนของแสนได้ "คุณแสน อย่าทำอะไรฉันนะ ฉันจะกลับโรงแรมแล้ว" เธอเอ่ยห้ามเสียงดุ ทว่าแสนกลับไม่ยอมหยุด เขาคลอเคลียปลายจมูกโด่งลงไปยังลำคอขาว และพรมจูบผิวนุ่มหอมไปทั่วจนรมตีรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสร้อนที่เธอคิดถึง "อื้ม...พอแล้วค่ะ" แสนตัดใจขยับใบหน้าออกจากลำคอระหง "ฉันยังไม่ได้จะทำอะไรเธอตอนนี้หรอก แต่คืนนี้ไม่แน่..." ใบหน้าคมคายขยับมากระซิบใกล้ใบหูเล็ก จากนั้นจึงหันกลับมาจ้องมองใบหน้าสวยไม่วางตา "คุณไม่มีทางได้ทำอะไรฉันไม่ว่าจะตอนนี้หรือคืนนี้ ฉันบอกว่าฉันจะกลับโรงแรมไงคะ ปล่อยได้แล้วค่ะ" รมตียืนยันคำเดิม "เอาล่ะ ฉันไม่อยากบังคับอะไรเธอแล้ว ถ้าอยากกลับก็กลับไป แต่ต้องบอกฉันก่อนว่าเธอพักที่โรงแรมไหน" "ฉันไม่บอกคุณหรอก แล้วก็ไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD