รมตีตัดสินใจยอมทำตามความต้องการของพ่อเลี้ยงแสน เธอเดินเข้ามาในห้องรับแขก จึงเห็นว่าชายหนุ่มนั่งอยู่กับพี่ชายและเพื่อนสนิทของตนแล้ว
รมตีฉีกยิ้มดีใจ ที่วันนี้มีโอกาสได้เจอคนที่ตนรัก เธอรีบเดินเข้าไปสวมกอดรังสิมันต์ ทั้งสองโอบกอดกันตามประสาพี่น้อง
"พี่สิงห์ คิดถึงที่สุดเลย"
"ในที่สุดก็เจอตัวจนได้นะตัวแสบ" รังสิมันต์รู้สึกแปลกใจ เพราะปกติน้องสาวไปเที่ยวที่ไหนไกลๆ นานนับเดือนนั้นเป็นเรื่องปกติ พอกลับถึงบ้านก็ไม่เคยแม้แต่จะกอดพี่ชายสักครั้ง ทว่าครั้งนี้กลับทั้งกอดและยังบอกว่าคิดถึงอีกด้วย
"สร้อย มากอดหน่อย" มนัสวีพูดขึ้น เธอคิดถึงเพื่อนเป็นอย่างมาก เพราะปกติทั้งสองคนมักจะพูดคุยกันเสมอ
"คิดถึงแกที่สุดเลย"
"คิดถึงเหมือนกัน ทำเอาเราตกอกตกใจตั้งเป็นอาทิตย์รู้หรือเปล่า เล่นไม่ยอมติดต่อหาเพื่อนเลยนะ" ทั้งสองพูดคุยกันตามประสาผู้หญิง รังสิมันต์จึงหันไปคุยกับพ่อเลี้ยงแสน
"ผมจำคุณได้นะครับ คุณคือค
