#หลายวันถัดมา
ทุกอย่างยังดำเนินต่อไปไม่มีอะไรคืบหน้า ฉันก็ยังเรียนนัดเจอเพื่อนแดกเหล้ากันเหมือนเดิม แต่ที่ทิ้งไม่ได้และต้องเตรียมตัวเยอะหน่อยสำหรับรุ่นพี่ปีสามคือเข้าค่ายอาสา ฉันยืนอยู่หน้ารถบัสที่จอดเรียงกันเป็นแถว เพื่อพาน้องๆ ในคณะไปพัฒนาโรงเรียนชนบท ทุกอย่างดีหมดราบรื่นหมด แต่ติดตรงที่...
“ไอ้เกมน้องมึงก็ไปเหรอวะ” เสียงคิวถามขึ้นมองไปยังกลุ่มของน้องสาวเพื่อนที่มีเด็กชื่อฝนนั่งอยู่ด้วย จากที่อารมณ์ดีตั้งแต่เช้าก็ต้องหน้าบูดบึ้งขึ้นมาทันที
“ก็มันอยู่คณะเดียวกับเราไม่ไปได้ไงละ” ฉันแทบจะไม่ได้หันไปมองสองคนนั้นคุยกันเลย เอาแต่มองฝนที่ตอนนี้น้องมันก็มองไอ้โซนไม่วางตา เห็นแล้วอดมันไส้ไม่ได้จึงยืนด้านหน้าไอ้โซนเอาไว้เพื่อไม่ให้น้องมันมองเห็นได้ถนัด ถึงจะบังไม่มิดก็ตาม
นี่ขนาดโซนมันเลิกคุยแล้วนะ ยังหน้าดานมองไม่หยุด.....
เมื่อนักศึกษาขึ้นรถกันครบแล้ว ฉันก็ช่วยเพื่อนในห้องตรวจเช็คน้องๆ อีกค
