“แม่จ๋า...น้องเอ๋ยเล่นเสร็จแล้ว...น้องเอ๋ยหิวแล้ว กลับไปบนบ้านกันเถอะแม่จ๋า”
อรินลดากำถุงลูกแก้วในมือวิ่งเข้ามาหาอัยย์ญาดาซึ่งยังนั่งอยู่ที่ศาลาริมน้ำ ท้องฟ้ายามนี้อาบด้วยแสงสีส้มและกำลังค่อย ๆ ถูกกลืนด้วยสีเทาเข้มของอีกราตรีที่กำลังจะมาถึง หญิงสาวลูบท้องยื่นโย้ของตัวเองเบา ๆ และหันไปยิ้มกับลูกสาว
“น้องเอ๋ยกลับไปก่อนก็ได้นะคะ แม่จ๋าขอนั่งตรงนี้อีกสักพัก”
“แม่จ๋าไม่หิวหราคะ...แล้ว...น้องก็ยังไม่หิวหราคะ”
เด็กหญิงเข้ามาโอบกอดร่างของแม่พลางแนบแก้มกับท้องโย้ของมารดา
“อ๊า! น้องดิ้นๆๆ”
อรินลดาทำหน้าตื่นเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวใต้ชุดคลุมท้อง อัยย์ญาดาอดยิ้มไม่ได้
“น้องดิ้นเป็นปกติค่ะ”
“น้องกำลังเล่นอยู่ในนี้ซีนะคะ...ก็แม่จ๋าบอกว่าน้องเป็นผู้ชาย...น้องต้องซนแน่ๆ”
“น้องเอ๋ยชอบเด็กผู้ชายไหมคะ”
“ชอบซีคะ น้องเอ๋ยจาดูน้องเอง จาสอนน้องต่อยมวยเลยด้วย”
“เอาอีกแล้วนะคะ แม่จ๋าบอกว่าอย่า
