Mihrimah...
Parkta buluşmamızın üzerinden neredeyse iki saat geçmişti, demek ki artık yüzleşme vakti gelmişti, bu düşüncelerle fabrikanın deposuna gittiğimde Agah sandalyenin üzerinde elleri arkada bağlı başı öne eğik öylece duruyordu, muhtemelen uyuyor olmalıydı. Bu onun son güzel uyuması olacaktı çünkü bundan sonra onun hayatı rüyalarının bile kâbusa dönmesi olacaktı. Onu öyle bir beter edecektim ki benden kurtuluşu olmayacaktı.
"Ahmet Bey bana kaldırma kuvveti yetecek kadar çok su getirin." diye bağırdım ve suyun gelmesini bekledim. Başlangıç için belki biraz fazla olacaktı ama benim için değildi. Elimden gelse daha fazlasını yapardım ama şimdilik bana sağ olarak lazımdı.
Su geldiğinde acımasızca kafasından aşağıya dökmeye başladım, beş litrenin yarısına geldiğimde uyanmaya başladı
